Słownik kulinarny

g

Goździkowiec korzenny

Goździkowiec korzenny
Goździkowiec korzenny jest rodzaj zielonego krzewu lub drzewa, znanego pod nazwą czapetka pachnąca i należącego do rodziny mirtowatych. Rośnie dziko na  Malukach (Indonezja), a uprawiany jest w strefie klimatu równikowego, przede wszystkim na Madagaskarze, Zanzibarze, Półwyspie Malajskim. Ususzone kwiaty goździkowca stanowią przyprawę i nazywane są goździkami, natomiast uzyskany z tej rośliny olejek goździkowy wykorzystywany jest w farmacji i przemyśle kosmetycznym oraz spożywczym.

Zawartość
W produktach uzyskanych z goździkowca korzennego możemy przede wszystkim wyróżnić pochodne fenolu, tj. eugenol, acetoeugenol , izoeugenol oraz seskwiterpeny oraz terpeny, kwas i alkohol benzoesowy. To właśnie te związki sprawiają, że zarówno goździki, jak i olejek goździkowy mają wartości lecznicze.

Działanie
Związki zawarte w wykorzystywanych przez człowieka częściach goździkowca korzennego mają działanie aseptyczne, przeciwbiegunkowe, wspomagające trawienie, przeciwskurczowe i przeciwbólowe. Wykorzystuje się je w przypadku zakażeń górnych dróg oddechowych i przewodu pokarmowego, reumatyzmie, artretyzmie, nerwobólach. Łagodzą skutki ukąszenia owadów. Eugenol jest wykorzystywany w środkach stomatologicznych. Olejku goździkowego nie lubią różne insekty, skutecznie odstrasza komary, moskity i wszy. Badania donoszą o działaniu przeciwdrobnoustrojowym, w przypadku bakterii tlenowych, beztlenowych, grzybów i wirusów. Związki te mają korzystne działanie w przypadku wrzodów żołądka, działają osłonowo na przewód pokarmowy i niszczą pasożyty mogące w nim zagnieździć się.

Zastosowanie
Suszone pąki goździkowca korzennego są wykorzystywane przede wszystkim jako przyprawa w kuchni i nadają potrawom wyrazistego smaku. Z kolei olejek goździkowy dodawany jest w przemyśle spożywczym do aromatyzowania wyrobów cukierniczych, wódek, likierów,  wyrobów mięsnych i sosów, pikli i kompotów).