Czwórniak

Miód pitny powstaje w wyniku fermentacji alkoholowej brzeczki, czyli rozcieńczonego wodą miodu pszczelego. W zależności od stopnia rozcieńczenia wyróżniamy: półtoraki, dwójniaki, trójniaki i czwórniaki. W tych ostatnich brzeczka składa się z jednej jednostki objętości miodu (np. 1l = 1,4kg) i trzech wody (odpowiednio 3l). Powstaje wtedy miód naturalny. Brzeczkę można jednak doprawić:

• sokiem owocowym, szczególnie wiśniowym, malinowym, agrestowym, dereniowym – otrzymujemy wtedy miody owocowe,
• ziołami i przyprawami, np. imbirem, cynamonem, goździkami, jałowcem, pieprzem, wanilię, czarną porzeczkę, kwiatem bzu, liśćmi mięty, migdałami – miody korzenne,
• chmielem – miody chmielowe.

Aby czwórniak nadawał się do spożycia, potrzebuje tylko około 6-8 miesięcy leżakowania. Jest najprostszy do wykonania w warunkach domowych spośród wszystkich miodów pitnych, ale też najbardziej wytrawny ze względu na najbardziej rozcieńczoną brzeczkę. Powinien być przechowywany w suchych, ciemnych i chłodnych (5-10^oC) pomieszczeniach. Najlepiej umieszczać go w pozycji leżącej.
Sposób podania
Czwórniakiem można się delektować przez cały rok. Najczęściej jest serwowany w temperaturze pokojowej. Zimą może być podawany z dodatkiem przypraw korzennych i plastra pomarańczy albo cytryny w postaci grzańca. Korzystnie wpływa na układ odpornościowy, chroni więc przed grypą i przeziębieniem. Dzięki obecności witaminy C czwórniak ma właściwości antybakteryjne.
Latem może być schłodzony i podawany z kostkami lodu i sokiem z cytryny. Może być również składnikiem orzeźwiających drinków. Z czwórniakiem dobrze współgra sok jabłkowy i grejpfrutowy, a także cytryna, ananas, mięta i inne alkohole: wódka czy rum. Kwaśne dodatki przełamują słodycz miodu. Jedyną jego wadą jest duża kaloryczność.