Focaccia

Foccacia, czyli baza do pizzy, może funkcjonować jako samodzielne danie. Tradycyjna foccacia potrzebuje dużo czasu na wyrośnięcie (powstaje z dodatkiem drożdży). Cały jej sekret tkwi w odpowiednio przygotowanym cieście, które nie powinno oklejać rąk, lecz tworzyć elastyczną masę. Najlepiej, gdyby po odstawieniu pod przykryciem ciasto zwiększyło swoją objętość o połowę, co może zająć 1,5–2 h. Jeśli chcemy zaserwować foccacię tak, jak podaje się ją we Włoszech, musimy mieć świeży rozmaryn i sól w kryształkach – posypuje się nimi wyrobione placki tuż przed pieczeniem. Nie możemy też zapomnieć o dodaniu do ciasta oliwy z oliwek, najlepiej niefiltrowanej (po wcześniejszym sprawdzeniu, czy zachowała naturalny zapach i walory smakowe).

Z czym podawać foccacię?

Foccacia we Włoszech to odpowiednik naszego chleba – najczęściej piecze się ją w formie na pizzę. Jest jadana w domach, sprzedawana przez ulicznych handlarzy, ale również podawana jako przystawka w wykwintnych restauracjach. Foccacia to tak rozpowszechniony przysmak, że istnieje niezliczona ilość sposobów jej podawania. Kucharze eksperymentują zwłaszcza z doborem ziół, wśród których najczęściej pojawiają się (prócz rozmarynu) tymianek, szałwia i bazylia. Klasycznymi dodatkami do foaccacii są suszone pomidory i oliwki, które można położyć na gotowym chlebku lub na surowym cieście przed pieczeniem. Równie smacznym starterem są kanapki na chlebie foccacia. Pasują do nich ser żółty, mozzarella, feta, pomidorki koktajlowe, szynka parmeńska i rukola. Najlepiej smakują skropione oliwą. W knajpach można też spotkać foccacię w towarzystwie włoskiego makaronu. Chlebek zostawia się wówczas na koniec, bo pomaga zebrać z talerza resztki sosu. Niektórzy twierdzą, że właśnie w połączeniu z sosem foccacia smakuje najlepiej – Włosi uwielbiają jeść ją zwłaszcza z dipami czosnkowymi i pomidorowymi.