Słownik kulinarny

c

Cibora jadalna

Cibora jadalna
fot. Fotolia
Cibora jadalna (Cyperus esculentus L.) znana również pod nazwą migdał ziemny. Pochodzenie: tropikalna Afryka, Madagaskar, południowa Europa i Azja, Ameryka Północna, Ameryka Południowa. Jest byliną kłączową o wąskich liściach. Spokrewniona jest z turzycą  i jako taka lubi wilgoć. Należy do tej samej rodziny co cibora papirusowa, z której wytwarzano papirus.  Korzenie cibory jadalnej tworzą niewielkie pomarszczone bulwki, które – jak sama nazwa mówi -  są jadalne, nawet na surowo i mają słodki, lekko orzechowy smak. Bulwy cibory są dość twarde, dlatego też często przed spożyciem są moczone w wodzie lub mleku.

Zawartość
Bulwy bogate są w tłuszcz, białko, skrobię i cukier. Zawierają kwasy tłuszczowe: linolowy, mirystynowy, palmitynowy, stearynowy i oleinowy oraz  witaminę E.

Działanie
Cibora jadalna ma również działanie lecznicze. Przede wszystkim stosuje się wywar, który działa wiatropędnie i poprawia trawienie. Dlatego wykorzystywana jest w dolegliwościach ze strony układu trawiennego. Poza tym jest naturalnym środkiem przeciwbólowym i przeciwskurczowym.  Kwasy tłuszczowe oraz witamina E korzystnie działają na skórę oraz zwalczają wolne rodniki w organizmie. Dowiedziono, że ludzie którzy spożywali ciborę mieli o wiele zdrowsze zęby, upatruje się to w działaniu przeciwbakteryjnym migdałów ziemnych.  Sok z cibory jest wykorzystywany do leczenia chorób dziąseł i wrzodów jamy ustnej.

Zastosowanie
Ciborę jadalną można jeść na surowo, gotować i prażyć. Jest wykorzystywana do produkcji mleka roślinnego oraz mąki, z  której wypieki są wysokokaloryczne, dlatego też często miesza się ją z mąką pszenną. Może stanowić zamiennik kawy lub jako składnik sorbetów. Pozyskuje się również z niej olej.