Słownik kulinarny

d

Durian

Durian
fot. Fotolia
Durian – nazwa gatunku drzewiastej rośliny okrytozalążkowej, rosnącej w tropikalnych obszarach południowo-wschodniej Azji. Uprawiany i rozpowszechniony jest durian właściwy (Durio zibethinus L) zwany też zbuczykowcem właściwym. Owoc pokryty jest grubą, kolczastą skórą, ma kształt lekko spłaszczonej piłki. Rozmiar owocu dochodzi do czterdziestu centymetrów średnicy, a waga do pięciu kilogramów. Wysokość drzew dochodzi do czterdziestu metrów, spadający durian jest więc bardzo niebezpieczny. Uznawany jest za jeden z najbardziej niebezpiecznych owoców świata. Jadalny jest kremowy miąższ w smaku przypominający migdały, natomiast zapach (coś pomiędzy padliną, cebulą i serem) ma nieprzyjemny do tego stopnia, że nie wolno jeść go w pomieszczeniach publicznych, środkach komunikacji, taksówkach. Zabronione jest wnoszenie Duriana do niektórych hoteli i na pokład samolotów. Za nieprzestrzeganie zakazu grozi kara grzywny. Mimo to ze względu na swój niepowtarzalny smak, nosi on miano króla owoców.
Zawartość
Durian jest owocem bardzo odżywczym, zawierającym dużo cukrów i sporo tłuszczów. Sto gram tego owocu , to aż 90 kcal. Zawiera witaminy z grupy B: B1,B2,B3, B5, B6 i B9, witaminę C, tiaminy i ryboflawiny. Minerały zawarte w miąższu durianu to m.in. fosfor, magnez, potas, wapń i żelazo.
Działanie
Sok z liści durianu ma właściwości przeciwgorączkowe, antydepresyjne, usprawnia działanie wątroby oraz podnosi odporność. Owoc uznawany jest za naturalny afrodyzjak, wspomaga siłę i jest bardzo odżywczy.
Zastosowanie
Durian najczęściej spożywany jest na surowo, tuż po zakupie. Można go również smażyć lub gotować. Przyrządza się z niego lody, pasty i desery (budynie, kisiele) oraz wyrabia się z niego różnego typu cukierki np. toffi. Jadalne są również jego pestki, przypominające smakiem orzechy.