Słownik kulinarny

l

Len

Len
fot. Edipresse / Panthermedia
Len – pochodzi z Bliskiego Wschodu. Uprawiany jest niemal w całej Europie, rośnie też dziko. Jest prawdopodobnie jedną z pierwszych roślin uprawianych przez ludzi. Lniane tkaniny odnajdywane są w babilońskich grobowcach, a Hipokrates wspomina o zbawiennym wpływie siemienia lnianego przy łagodzeniu kaszlu.  Len wyrasta do wysokości ok. 70 cm. Liście lancetowate, kwiat o jasnoniebieskich lub białawych płatkach. Uprawiany przeważnie w dwóch odmianach : len samosiej i len zwyczajny. Odmiany włókniste mają mało nasion, oleiste są ubogie we włókna. Len włóknisty biało kwitnący daje włókno grubsze niż kwitnący biało. Ziarno jasnokremowe, wydłużone, lekko spłaszczone.
Zawartość
Ziarna lnu zawierają m.in. minerały ( potas, fosfor, magnez, wapń, sód, cynk, żelazo, mangan), wiele aminokwasów, przede wszystkim kwas asparginowy i glutaminowy, leucynę, walinę, argininę, witaminę C, foliany, kwasy jedno i wielonienasycone, błonnik pokarmowy i węglowodany. Zawierają do 54% tłuszczu w tym OMEGA 3.
Działanie
Nasiona lnu mogą działać jako środek rozwalniający, stosowane przy wrzodach dwunastnicy, jelit, stanach zapalnych żołądka i przy nadkwasocie. Działają osłonowo na przewód pokarmowy, regulują perystaltykę jelit, przyśpieszają regenerację naskórka. Pomocne przy leczeniu zapalenia górnych dróg oddechowych i oskrzeli, a także obniża poziom cukru we krwi. Według niektórych badań, siemię lniane hamuje rozwój raka piersi i prostaty. Wspomaga odchudzanie.
Zastosowanie
Nasiona lnu stosuje się w piekarnictwie przy wypieku chleba i bułek. Stosuje się jako dodatek surówek, sałatek, a uprażony na suchej patelni jako dodatek do gotowanych ziemniaków, nada im orzechowy posmak. Stosowany jako dodatek do panierek. Leczniczo- wywar, napar, surowo spożywany przeważnie po uprzednim namoczeniu. Stosowany w całości, zmielony lub utłuczony.