Słownik kulinarny

l

Liść laurowy

Liść laurowy
fot. Fotolia
Liść laurowy  - Wawrzyn szlachetny, Laur (Laurus nobilis), wysuszone liście laurowe nazywane są również liśćmi bobkowymi. Wawrzyn szlachetny to zimozielony krzew pochodzący z rejonu Morza Śródziemnego. W naturalnym środowisku dorasta do ponad dziesięciu metrów i może dożyć nawet stu lat. W naszych warunkach klimatycznych dorasta do 1,5 metra wysokości. Liście są ciemnozielone, wydłużone, lancetowate i skórzaste. Charakteryzują się słodkawym aromatem i stosowane są jako dodatek do potraw. W starożytności używano go do przyozdabiania głów zwycięzców. Obecnie uprawiany jest m. in. na Krymie, w Gruzji, ale też w południowej Irlandii. Spotkać go można w Ameryce Północnej i Południowej, w Australii, a nawet w Belgii. Można uprawiać go w doniczce.

Zawartość
Liść laurowy zawiera kwasy nasycone oraz jedno i wielonienasycone. Minerały, których dostarcza to: wapń, żelazo, magnez, fosfor, potas, sód, selen i fluor. Bogaty w olejki aromatyczne, garbniki i gorycze. Cyneol, terpenami, geraniol, tłustych oleje, skrobię i cukier. 

Działanie
Liście laurowe działają przeciwbólowo przy zapaleniu stawów, pomocniczo przy leczeniu górnego odcinka układu pokarmowego, poprawiają trawienie, wydzielanie soków żołądkowych. Zapobiega rozmnazaniu bakterii i grzybów chorobotwórczych, pomocny w walce z łupieżem. Olejek laurowy stosowany w kąpieli działa relaksacyjnie i odprężająco. Napar z lauru może wywołać krwawienie miesięczne, a zbyt wypita zbyt duża ilość prowadzi do krwotoku.

Zastosowanie
Oprócz stosowania w celach medycznych i dekoracyjnych, liście laurowe stosowane są przede wszystkim w kuchni. Nadaje potrawom korzenny smak. Dzięki swoim właściwościom wspomagającym trawienie, dodaje się go do ciężkostrawnych potraw. Niezastąpiony jako przyprawa do flaków, bigosu, grochówki, przy peklowaniu i marynowaniu mięs, grzybów i warzyw. Jest podstawową przyprawą wielu sosów oraz orientalnej mieszanki garam masala.