Tapioka – jest to bezsmakowa skrobia, którą otrzymuje się z bulw manioku, krzewiastej rośliny występującej w Ameryce Południowej, Środkowej oraz w Afryce. Bulwy przypominają nieco ziemniaki, lecz sam maniok spokrewniony jest z naszym wilczomleczem. Tapiokę, czyli skrobię w postaci proszku, pozyskuje się z manioku jadalnego lub słodkiego. W przypadku manioku jadalnego wymagana jest szczególna ostrożność i odpowiednia obróbka, gdyż zawiera on dużo cyjanowodoru i surowy jest trujący.
Zawartość
Tapioka tak naprawdę nie zawiera zbyt dużo. W prawie dziewięćdziesięciu procentach to czyste węglowodany (właśnie skrobia i trochę prostych cukrów). Pozbawiona jest praktycznie białka, tłuszczu, błonnika, minerałów i witamin. Ilości manganu, wapnia, kwasu foliowego i pantotenowego są śladowe. Plusem jest to, że tapioka nie zawiera też glutenu. Podobnie jak skrobia kukurydziana i ryżowa, tapioka odznacza się bardzo małą alergennością.
Działanie
Węglowodany zawarte w tapioce są bardzo łatwo trawione i szybko wchłaniane, gdyż składają się w większej części z amylopektyny. Tapioka, jako produkt otrzymywany z manioku, należy do produktów wolotwórczych i jej spożywanie nie jest zalecane osobom mającym problemy z tarczycą. Czynnik wolotwórczy eliminuje z tapioki obróbka termiczna. Osoby chore na cukrzycę powinny ograniczyć spożywanie tapioki. Aby uniknąć tzw. glikemii po posiłkowej, cukrzycy powinni spożywać tapiokę w połączeniu z błonnikiem.
Zastosowanie
Tapioka jest podstawą żywienia w wielu regionach świata. U nas dostępna jest przeważnie w postaci perełek, proszku i granulatu. Stosuje się ją jako zagęstnik, posiada znakomite właściwości żelujące. Jest wykorzystywana do wyrobu legumin, kisieli i budyniów. Perełki tapioki stanowią niezbędny składnik tzw. bubbletea.
Zawartość
Tapioka tak naprawdę nie zawiera zbyt dużo. W prawie dziewięćdziesięciu procentach to czyste węglowodany (właśnie skrobia i trochę prostych cukrów). Pozbawiona jest praktycznie białka, tłuszczu, błonnika, minerałów i witamin. Ilości manganu, wapnia, kwasu foliowego i pantotenowego są śladowe. Plusem jest to, że tapioka nie zawiera też glutenu. Podobnie jak skrobia kukurydziana i ryżowa, tapioka odznacza się bardzo małą alergennością.
Działanie
Węglowodany zawarte w tapioce są bardzo łatwo trawione i szybko wchłaniane, gdyż składają się w większej części z amylopektyny. Tapioka, jako produkt otrzymywany z manioku, należy do produktów wolotwórczych i jej spożywanie nie jest zalecane osobom mającym problemy z tarczycą. Czynnik wolotwórczy eliminuje z tapioki obróbka termiczna. Osoby chore na cukrzycę powinny ograniczyć spożywanie tapioki. Aby uniknąć tzw. glikemii po posiłkowej, cukrzycy powinni spożywać tapiokę w połączeniu z błonnikiem.
Zastosowanie
Tapioka jest podstawą żywienia w wielu regionach świata. U nas dostępna jest przeważnie w postaci perełek, proszku i granulatu. Stosuje się ją jako zagęstnik, posiada znakomite właściwości żelujące. Jest wykorzystywana do wyrobu legumin, kisieli i budyniów. Perełki tapioki stanowią niezbędny składnik tzw. bubbletea.
