Słownik kulinarny

t

Tamarynd

Tamarynd
fot. Fotolia
Tamarynd (Tamarindus indica) Tamrynd owocowy - zimozielone drzewo pochodzące z Afryki, ale obecnie rośnie praktycznie wszędzie w strefie tropikalnej. W warunkach naturalnych wyrasta na wysokość do 25 metrów. Liście potrójnie pierzaste, ciemnozielone i błyszczące. Zakwita drobnymi, różowymi kwiatami z których rozwijają się owoce-strąki, o słodkim, lekko kwaskowatym smaku. W zakrzywiony, brązowy strąku znajduje się lepki miąższ, który otacza błyszczące, czarne nasiona.  Jadalne na surowe bądź po ugotowaniu.

Zawartość

Nasiona zawierają białko, cukry (m. in. polisacharyd xyloglucan), skrobię, tłuszcze, pektyny, gumy i kwasy owocowe AHA m. in. kwas hydroksycytrynowy, winowy i octowy. Jest dobrym źródłem glukozy i fruktozy, a także minerałów, takich jak: sód, potas, wapń, fosfor, magnez, zelazo, cynk i miedź. Dostarcza witamin A, B1, B2, E, B6, foliany i witaminę C. Zawierają również błonnik pokarmowy.
Działanie
Kwas winowy jest silnym antyoksydantem, który neutralizuje wolne rodniki. Wyciąg z tamaryndu działa złuszczająco, rozpuszczając martwe komórki naskórka i ułatwia jego złuszczanie. Ma właściwości nawilżające i chroniące skórę przed UV. Xyloglucan stosuje się także jako składnik kropli na zmęczone oczy. Tzw. powidełka tamaryndowe mają działanie lekko przeczyszczające. Dział lekko żółciopędnie. Wywar działa pomocnie w przypadku bólu gardła.

Zastosowanie

Tamarynd używany jest do produkcji napojów, dżemów i sosów. Stosowany jako dodatek do tytoniu do żucia. Nasiona po ugotowaniu służą jako przyprawa do kawy. Dobrze komponuje się z przetworami owocowymi, sosami do dań mięsnych, dodawany do solanki, w której przechowuje się ryby. Na rynku spotykany w postaci sprasowanych kostek, gdyż przygotowanie przyprawy ze świeżego tamaryndu jest nieco skomplikowane. Podobno dżem śliwkowy zmieszany z sokiem cytrynowym imituje smak pulpy tamaryndowej. 
 Świetnie pasuje do dań z ryżu, dziczyzny oraz ryb.