Trzcina cukrowa

Trzcina cukrowa występuje również pod nazwą cukrowiec lekarski i prawdopodobnie pochodzi z Nowej Gwinei, gdzie jej mieszkańcy już 8000 lat przed naszą erą zaczęli ją uprawiać. Obecnie jest uprawiana w krajach klimatu równikowego i podrównikowego, ponieważ najbardziej korzystne warunki to ciepły i wilgotny klimat oraz dobre, słabo przepuszczalne gleby. Największym producentem jest Brazylia i Indie, ale również w światowej produkcji mają znaczny udział Chiny, Filipiny, Hawaje czy Australia. Trzcina cukrowa jest byliną osiągającą nawet do 8 metrów wysokości i określana jest mianem giganta wśród traw.

Z trzciny cukrowej wytwarza się przede wszystkim cukier nazywany cukrem trzcinowym – w strefie klimatu umiarkowanego konkurentem jest burak cukrowy. Obecnie stanowi ponad 50 % światowej produkcji cukru. Poza tym stanowi główny składnik wytwarzania alkoholu, głównie rumu, w czym specjalizują się: Kuba, Jamajka, Dominikana, Puerto Rico, Martynika, Madera i Madagaskar. Kawałki źdźbła stanowią swoisty rodzaj słodyczy. trzcina jest również surowcem papierniczym , ale też i farmaceutycznym.

Powszechnie uważa się, że cukier trzcinowy jest zdrowszy od buraczanego, ponieważ jest głównie nierafinowany, a więc zawiera melasę oraz nie jest pozbawiony naturalnych składników znajdujących się w kryształkach tego cukru. Poznajemy go po złotawej bądź ciemnobrązowej barwie. Jego głównym składnikiem jest sacharoza. Jednak warto ograniczać spożycie również i trzcinowego cukru, ponieważ spożywany w nadmiarze przyczynia się także do rozwoju wielu chorób i zaburzeń naszego organizmu.