Sarenka

Ja z kolei wychowalam sie w 25 tys miasteczku, potem studiowalam w Poznaniu i nie wyobrazalam sobie, bym miala mieszkac gdzie indziej... no ale pozniej, przez 3 lata zylam na wsi, dojezdzajac autem do pobliskich miasteczek i miast... I teraz wiem, ze chcialabym miec dom gdzies na zaciszu...

A ja polecam wszystkim goscinnosc podlasian, a odradzam goscinnosc wielkopolan, bo po prostu tam jej brak (genrelanie, choc znam przypadki - domy moich przyjaciolek, gdzie mozna czuc sie lepiej, niz u siebie ) Wielkokrotnie zetknelam sie ze skapstwem i przystalabym na powiedzenie : Poznaniacy to szkoci wygnani z ojczyzny za skapstwo.. Ale nie zmienia to faktu, ze to w Wielkopolsce bedzie moj dom (pod niektorymi wzglrdami- niestety).

To wioseczka, ale wiekszosc osob przyjechala do tej malowniczej osady, aby odetxhnac od zgielku wielkiego miasta, jakim jest Londyn - podobno wielu ludzi, wlasnie tam pracuje. Wioseczka jest spokojna i ladna.

Misiu, dzisiaj odpoczywasz, a jutro wezmiesz sie do pracy...praca nie zajac...

I szkola mojej corci, ktora zreszta bardzo lubi

I jeszcze kilka, tak sobie zdalam sprawe, ze jest wiele ciekawych, ladnych miejsc, ktore koniecznie musze sfotografowac!

Wrzuce Wam kilka fotek z Village, w ktorej mieszkam, nic ciekawego, ale przynajmniej zobaczycie co widza moje slepia

Na Ukrainie nie bylam, ale bylam na Bialorusi. Bedac dzieckiem, wielokrotnie wyjezdzalam za wschodnia granice. Pamietam piekne krajobrazy, zwisajacy most nad Niemnem, rude wiewiorki, ktore probowalam zlapac, milych ludzi i jedzenie, ktore smakowalo tak dobrze i tak inaczej... Z jednej z podrozy, przywiezlismy przepis na placki z miesem... do dzis je uwielbiam, a moja mama robi je tak, ze nawet kiedy juz nie moge dopiac guzika na brzuchu i tak mi slinka cieknie
Pamietam smak chipsow - przepyszne, nigdy dotad nie jadlam lepszych chipsow ziemniaczanych, a ich smak i jakosc mozna porownac do Pringelsów - choc te nigdy nie beda mialy tak interesujacego, naturalnego aromatu, jak te jedzone na Wschodzie, sprzedawane na wage... Pamietam, jak w okresie komuny, wiele znajomych mi osob kombinowalo z wizami, by moc wyjechac i przewiezc cos ciekawego do kraju, w ktorym lady sklepowe swiecily pustkami. Wciaz mam przed oczami kolorowe zabawki, ubrania, slodycze, granaty, i mnostwo, mnostwo przydatnych rzeczy gospodarstwa domowego...Jedyne, niemile wspomnienie, jakie mam do dzis, to pewna sytuacja w zoo, w Grodnie. Mialam najwyzej 6 lat, kiedy znajomy zabral mnie do zoo i tam... widzialam slonie, krkodyle, zyrafy, weze, zaby... Te dwa gatunki najsilniej utkwily mi w pamieci. Pech chcial, ze moja wizyta w zoo, pokryla sie z pora obiadowa - zwierzakow. Ja, wielka milosniczka wszelkich stworzen po raz pierwszy z zyciu przekonalam sie, jak ''niedobry'' potrafi byc czlowiek... Nie moglam zrozumiec, jak mozna bylo wrzucic niewinne chomiczki i biale myszki, takim ogromnym, obrzydliwym bestiom, na pozarcie. Oczywiscie wybieglam z placzem, bylam dlugo pogniewana na swiat i po dzis dzien mam fotograficzne slajdy w pamieci...Dzisiaj wspominam to z rozbawieniem, ale w owym czaasie, przezylam ogromny, niemily szok.
Wracajac do kuchni, nasunal mi sie pewien pomysl, aby przejzec specjaly ukrainskich kuchni ..., wiem, ze warto!

Nie zaladowaly sie

Mam nadzieje, ze sie zaladuja.. widoczki..