Rowniez slyszalam o zupie z krwi swinskiej, pewnie bym miala obiekcje, ale ostatecznie skusilabym sie, z ciekawosci . Pamietam, ze przez baaardzo dlugi czas nie moglam nawet spojrzec na czarnine, a mieszkalam z tesciami, na ktorych stole, gosci ona srednio 2-3 razy w tygodniu. Moja mama zawsze sie dziwila, jak im to nie zbrzydnie, ale oni naprawde ja kochaja, taze miloscia, zarazili tez moje dziecko, ktore jest oddana fanka zupki z kaczej krwi. Pierwszy raz czernine, choc z ogromnymi oporami, sprobowalam po ponad polrocznej, udrecznona obrzydzeniem, obserwacji konsumpcji tejze zupki, poprzez pozostalych czlonkow rodziny, nie tam, zebym sie od razu zachwycila, ale po pewnym czasie, polubilam czarninke. A dzisiaj jest ona ogromnym rarytasem, czesto wspominanym przez corke, ktory rzadko mam szanse przygotowac, ze wzgledu na niemozliwosc zakupu kaczej czy gesiej krwi Ale dzisiejsza zupka wyszla pyszna, nie zjadam jej duzo, bo jest syta i ciezkostrawna, ale smaczna