To ja Ci podpowiem tak .Najlepiej zrobić wszystko by nie był ( nie była ) niejadkiem . Z moich obserwacji ( a mam 4 dzieci i 9 wnuków ) wiek o którym piszesz jest kluczowy . Jak teraz Ci się nie uda to będziesz się męczyć latami. Jajważniejsze - DZIECKO MA ODCZUWAĆ PRZYJEMNOŚĆ JEDZENIA .Ma jeść samo , upaprać się po same uszy , grzebać rękami jak chce , NA SWOIM TALERZYKU , O STAŁEJ PORZE .Trzeba go przygotować do posiłku . Zrobić z tego ceremoniał .
Opiszę Ci co ja robiłam :
-30 minut przed posiłkiem : ,,Kubuś zaraz będzie obiadek "....,, Choć powachaj jak pachnie obiadek " ....,, ale będzie mniam mniam " , ,, Babciu ( ciociu , kiciu ) nie ruszaj obiadku to dla Kubusia " itp
-15 minut przed obiadem : ,, Kubuś chodź pomożesz Babci przygotować stół do obiadku " ...,, Kto położy ściereczkę Kubusia ? ( 2 takie same na zmianę , sam przynosił z kuchni i traktował jak serwetkę "
-10 minut przed obiadem : ,, Idziemy umyć łapki " ..,,
- Obiad : ten sam talerzyk , ta sama miseczka do zupy , to samo miejsce przy stole , jedzenie pokrojone , kilka małych porcji na jeden posiłek żeby dziecko się nie znudziło ( 1/2 szkl zupy, łyżka ziemniaków, łyżka mięsa, łyżka warzyw ).Dziecko je samo z delikatną pomocą ( Mama siedzi obok i drugą łyżką podaje pomiędzy tym co dziecko samo nabiera )
-poi obiedzie - dziecko samo sprząta po sobie , wynosi naczynia do kuchni ( plastikowe ) , serwetkę ( ściereczkę ) - idzie umyć buzię i łapki.Jest chwalone pod niebiosa jak to ślicznie zjadło choć by zjadło 1 łyżkę .
System zaczyna działać tak po miesiącu od rozpoczęcia .

A teraz dla ilustracji :