„Październikową porą, jak to już drzewniej bywało,

Trzem braciom zwiedzania świata się zachciało!

Onegdaj Lech, Czech i Rus kraje swe zakładali,

Że znajdą naśladowców chyba nie przypuszczali!

Legendę usłyszeli bracia więc trzej morowi,

Do figli rozmaitych zawsze przecież gotowi…

Skacząc na jednej nodze, ku borom się udali,

Tak im się spodobało, że po dziś dzień zostali.

Maślak, rydz i borowik-mamcia tak ich ochrzciła,

„Ludziom służcie!”-kapelusiki dając, pouczyła.

Każdy z nich terytorium objął więc we władanie,

A potem się zaczęło… ciuciubabkowanie!

Chowają się urwisy przed grzybiarzy wzrokiem,

Człek idzie prosto, a te diabełki bokiem!

Ale gdy dojdzie już do sweet spotkania,

Rudziutki rydz walory swe na patelni odsłania.

Także szlachetny borowik głaszcze kubki smakowe,

A i z maślaczkiem danie wyborne jest gotowe!

Zatem, jak po paproci kwiatek, ku lasom ruszę,

Jeśli spotkam któregoś z braci, niechybnie go uduszę!”