Taki asystent rozwiązałby przede wszystkim mój największy kuchenny problem, jakim jest... ale może zacznijmy od początku: codziennie mimo woli dopracowuję sztukę swoich kuchennych akrobacji. Ktoś mógłby stwierdzić, że tyczy się to kulinarnych połączeń na talerzu – niecodziennych w wyglądzie i położeniu, ale to zły trop. Akrobacje odbywają się na podłożu przestrzennym, gdy codziennie obmyślam logistykę układu talerzy, sztućców, desek i czajników tak, by się w magiczny sposób na blacie razem mieściły. Bo zmieścić się nie chcą, a w zasadzie nawet nie mają prawa, co ja nonszalancko oczywiście lekceważę. Przekornie właśnie mieszczę na tej przestrzeni czasami więcej niż to możliwe. Bywa i tak, że nakładam obiad trzymając jeden talerz w zębach, a drugim balansuję na głowie, ale nie tracę poczucia misji: obiad będzie zrobiony, nałożony i, co więcej, zjedzony także będzie. Jaka funkcja Multicookera byłaby dla mnie zatem najważniejsza? Funkcja wielozadaniowości zamknięta w jednym, małym urządzeniu! Bo problemem, o który się w moim gotowaniu rozchodzi, jest po prostu nieustanny brak wolnego miejsca. Kuchnia zapewne wniosłaby bunt gdyby się dowiedziała, że walczę o nowego lokatora dla niej (póki co jej nie wtajemniczam), ale jako, że kuchnie z założenia prawa głosu nie mają, chytrze z tego skorzystam i wypowiem się za nią: 30cm znajdziemy. Co mamy nie znaleźć. W końcu nie od parady trenuję co dnia sztukę akrobacji kuchennych, żeby się poddawać przy tak ogromnym sprawdzianie. Mobilizacja, skupienie, logistyka i czary (te ostatnie to tylko w mojej głowie, ale i tak pomagają). Więc jeśli ktoś mi powie, że w mojej kuchni (to dość szumne słowo) nie upchnę żadnego Multicookera, to ja mu udowodnię, że jeśli będzie trzeba, to upchnę nawet dwa. Ale to dopiero jak osiągnę kolejny level akrobatycznych umiejętności – póki co jestem na etapie egzekwowania (na zaś, w ramach treningu) tych 30cm. Przyjdzie jednak i pora na 60cm, zobaczycie. Nie wiem, wyniosę czajnik do łazienki, czy coś, ale miejsce znajdę. W końcu trening czyni mistrza!