Chciałabym mieć takiego kuchennego asystenta, bo jego pojawienie się w moich skromnych kuchennych progach byłoby dla mnie wreszcie powodem do skończenia z wymówkami na temat braku czasu. I mogłabym tym samym zrobić coś dla siebie, a ściślej mówiąc – dla swojego ciała. Jak? Zaczęłabym ćwiczyć, ponieważ nie musiałabym tracić czasu na stanie nad kuchenką i doglądanie przyrządzanej potrawy, ale mogłabym spokojnie o procesie tym zapomnieć i zająć się w tym czasie tylko sobą. Tak właśnie – w środku lata zaczęłabym ćwiczyć (względnie wprawiłabym w ruch swoje ciało, które największej gimnastyki dotychczas doświadczało przy okazji krojenia/obierania/mieszania/zmywania). Większość ludzi postanawia wziąć się za siebie wraz z nadejściem Nowego Roku (słynne postanowienia noworoczne), albo z nadejściem wiosny (bo wakacje, bo plaża, bo strój kąpielowy, więc na gwałt potrzebna smukła i jędrna sylwetka). Ja z całą odpowiedzialnością obiecuję, że wzięłabym się za siebie właśnie w środku lata, gdyby mi do kuchni zechciał wtargnąć niespodziewany gość pod postacią Multicookera. Dyktowałabym mu co przyrządzać do jedzenia, sama wyginając się i pocąc kilka metrów dalej. To chyba uczciwy, i co najważniejsze, mobilizujący układ. Jego samodzielność w gotowaniu przyprawia mnie po prostu o solidne rumieńce – ta funkcja chyba najbardziej mnie zachwyca. Niezależny, samowystarczalny asystent – to o takim marzy każda kobieta. To o takim właśnie marzę ja, kobieta chętna do działania i gotowa podjąć letnie wyzwanie w zamian za zyskane w ciągu dnia cenne minuty!