Późną porą na balu w Wiedeńskiej Operze,
(nie w jakimś tam warszawskim Belwederze)
tańczyły pary dostojne i wdzięku pełne.
Gdy tłumy już były na parkiecie zupełne,
tylko jedna frytownica ściany podpierała.
Posmutniała biedna z tej samotności i tak cicho łkała:
"Któż chciałby z takim tłuścioszkiem tańczyć walca?"
Niegodna była nawet padalca w olejach, czy smalcach.

Wnet zjawił się Tefal piękny i dostojny.
Zwycięskie za sobą miał technologiczne wojny,
wprowadzając do kuchni technikę,
budząc tym samym w konkurencji panikę.
Zauważył piękne oczy frytownicy Actifry,
i zachciał przybliżyć jej znaczenie słowa raj.
Przetańczyli całą noc ze sobą,
aż stała się Wiedeńskiego Balu ozdobą.
Nikła w oczach z każdą chwilą,
piękniała, opijając swą chwałę tequilą.

Tefal metamorfozą tą zauroczony,
postanowił nie szukać już dłużej żony.
Z pierścionkiem ofiarował frytownicy łyżkę,
obiecując jednocześnie miłości wieczną nadwyżkę.
Odtąd żyli smacznie i zdrowo,
czyli po prostu baśniowo!