Janek umarł, Kazik się narodził,
teraz tylko jeden będzie tu chodził.
Pokoje obejrzy, do każdego się przymierzy,
ciętą ripostę do porządków wymierzy.
Mam cichą nadzieję, że kącik też będzie,
taki spokojny, gdzie wierszyków przybędzie.
Aby w ciszy posiedzieć, poezję smakować
lub akumulator życia, spokojnie ładować.
Niech uśmiech Kaziu twarz Ci rozchmurzy,
już jest spokojnie, już jest po burzy.