Tak, były rożne, wesołe, smutne .Dramatyczne śmieszne, tragiczne i radosne. Były i chwile zwątpienia, gdy los rzucał na kolana ale powoli wsawał człowiek z kolan, czasem słabszy czasem silniejszy. Ważne było nie poddawać się, nawet w chwilach gdy mówiono: niestety ale więcej nic nie można zrobić. Pozostawała (czy tylko?!), siła własnego uporu, chęci do życia i radość z życia, z każdego dnia. Nadzieja była ale dopiero na końcu. Nadzieja, to bierne czekanie, utrata wiary we własne siły, to zwątpienie w sens istnienia. ...
Wiem, że temat ciężki, wymagający "sięgnięcia w siebie", temat który zmusza do podniesienia czasem jeszcze raz ciężaru ale to nie jest jednak już ciężar, to już jest radość z tego że, ... że ...jednak nie poddaliśmy się, że wygraliśmy. Z losem, z własną słabością, chorobą ...
Masz racje i to wielką.
W moim życiu były takie chwile (nie chodzi tu o stan zdrowia) że nie wierzyłam że będzie kiedyś dobrze ale jakoś je przetrwałam-było cholernie ciężko-nie miałam się nawet komu wypłakać-nawet dzisiaj jak wspomne sobie te chwile to coś mnie ściska w gardle.
Teraz już jest dobrze-wychodze na prostą i wierze że będzie lepiej.
Wszyscy ci którzy dali mi "w kość" jeszcze zobaczą.
Przetrwałam nawet chorobe córki (w wieku 4 lat miała operacje guza móżdżku) i od tego momentu uswiadomiłam sobie ze mam dla kogo żyć,że nie wolno mi się poddać.
BĘDZIE DOBRZE-to sobie powtarzam-i nie ma innej opcji
Mielismy z mezem poukladane zycie dzieci dorosle na swoim .niby sielanka,Az tu 3 lata temu DRAMAT corka miala wypadek samochodowy lezala w ciezkim stanie w szpitalu.2 miesiace w spiaczce.Lekarze nie dawali zadnych szans ,ze bedzie zyla.Krwiak srodmozgowy.Nie mozna operowac.Mialam momenty zalamania ale nie poddalam sie,siedzialam przy niej 24 i mowilam mowilam,az przyszedl dzien ze wybudzila sie.Po 3 miesiacach lezenia w szpitalu musiala uczyc sie wszystkiego jak dziecko.Nie pamietala jak sie nazywa,ze ma syna.Patrzylam na nia i serce sciskalo mi sie.Ale wiedzialam,ze musi byc dobrze.Dzis inaczej podchodze do zycia.i inaczej na nie patrze.Zdalam sobie sprawe jakie jest kruche.Corka jest prawie zdrowa i to jest najwazniejsze.
Byliśmy młodzi, piękni, grzeczni ... jacy byliśmy.
Obserwuj wątekOdp: Odp: Odp: Odp: Byliśmy młodzi, piękni, grzeczni ... jacy byliśmy.
ulcia21
Mielismy z mezem poukladane zycie dzieci dorosle na swoim .niby sielanka,Az tu 3 lata temu DRAMAT corka miala wypadek samochodowy lezala w ciezkim stanie w szpitalu.2 miesiace w spiaczce.Lekarze nie dawali zadnych szans ,ze bedzie zyla.Krwiak srodmozgowy.Nie mozna operowac.Mialam momenty zalamania ale nie poddalam sie,siedzialam przy niej 24 i mowilam mowilam,az przyszedl dzien ze wybudzila sie.Po 3 miesiacach lezenia w szpitalu musiala uczyc sie wszystkiego jak dziecko.Nie pamietala jak sie nazywa,ze ma syna.Patrzylam na nia i serce sciskalo mi sie.Ale wiedzialam,ze musi byc dobrze.Dzis inaczej podchodze do zycia.i inaczej na nie patrze.Zdalam sobie sprawe jakie jest kruche.Corka jest prawie zdrowa i to jest najwazniejsze.