czasami życie nas zaskakuje,a ja czasem czuję się jak kwoka,patrzę jak dzieci rosną i myślę co będzie kiedyś,mam nadzieję,że mi się swiatopogląd naprostuje Paweł ma 17 lat,Łukasz 14,Ola 5....i wiecie co mi dodaje sił? to,że 3.5 roku temu to właśnie oni zdecydowali,że Ola zostanie z nami,nieważne że jako samotna matka miałam marne szanse,że Ola jest moją bratanicą,że sądy są opieszałe,usłyszałam od nich:mama bierz się do roboty dasz radę,a Fafelek jest nasz(tak ją nazywali)
odkąd pamiętam zawsze chcieli mieć siostrę,zawsze przed Gwiazdką w liście do Mikołaja pisali,że chcą siostrę pod choinkę....i tak się stało...a przy ich pozytywnej energii ja nie siadam na tyłku i nie płaczę,że coś mi w życiu nie wyszło...dziękuję wam za życzenia,to bardzo dla mnie ważne,a mała ciągle je sprawdza i pieje z zachwytu...a tak na boczku świeczki pięknie zdmuchnęła,palcem próbowała krem....ale od jej życzenia to mi się słabo zrobiło...życzy sobie młodsze rodzeństwo...a jak nie chcę jej urodzić to mam wziąć tak jak ją..chyba się starzeję.....