Dla mnie Walentynki nigdy nie byly szczególnym swietem, tak jak nigdy nie wierzylam w prawdziwa milosc :]. Ale teraz, kiedy uwierzylam i poczulam, co roku staramy sie swietowac ten, jakby nie bylo, komercyjny dzien, z mezem. Zazwyczaj jest dosc skromnie, choc zawsze w milej atmosferze. Co roku robimy sobie podobna kolacje przy swiecach, najczesciej z owocami morza. Dokladnie 8 lat temu, 14 lutego dostalam pierscionek zareczynowy od meza i tego samego dnia zamieszkalismy razem w Poznaniu, na Winogradach . Ale specjalnie nie celebrujemy tego wydarzenia. Poniewaz od prawie 4 lat pracujemy na zmiany - ja na ranna, maz na popoludniowa, nie mamy za bardzo sposobnosci aby spedzic ten dzien razem. Zazwyczaj maz zaskakuje mnie 10-minutowym lunchem, przy swiecach, bo mamy ciemna kuchnie i tworzy sie taki mikroklimacik I mnie tez uda sie przyrzadzic mu cos serduszkowego. Tego dnia jestesmy dla siebie mili i dajemy sobie duzo ciepelka.