pamiętam słynną zimę stulecia...wtedy to się działo ....z dachu stodoły zjeżdżaliśmy na sankach...mieliśmy super tunele...w sadzie nie było widać niektórych drzew....tory odśnieżało wojsko,a ojciec nosił im herbatkę z prądem(własnym...)a teraz trochę śniegu i lament w domuchociaż do tej pory największą frajdę mamy jak napalimy sobie w starej kuchni (kominka niestety nie mam)po domu rozchodzi się przyjemne ciepełko....wtedy siadamy razem,za oknem białoa potem szara rzeczywistość