Słownik kulinarny

r

Ryż dziki

Ryż dziki
fot. Edipresse / Kowalewscy
Ryż dziki jest to zwyczajowa nazwa  zizanii wodnej, znanej też jako ryż kanadyjski czy ryż indiański.  Należy do rodziny wiechlinowatych i pochodzi z Ameryki Północnej. Znana już była przez  rdzennych Amerykanów. Obecnie jest uprawiana w USA i Australii. Jest to jednoroczna trawa dochodząca do 2  m wysokości  i rosnąca na terenach podmokłych. Dziki ryż są to ziarna zizanii wodnej, o ciemnobrązowej barwie i silnie zbożowym smaku oraz orzechowym aromacie. Nazywany jest „kawiorem wśród ryżu”.

Zawartość i działanie
Spożywając dziki ryż dostarczymy naszemu organizmowi białko, błonnik, nienasycone kwasy tłuszczowe, witaminy i minerały oraz węglowodany. Natomiast nie zawiera glutenu. Warto tutaj wymienić: witaminy z grupy B, żelazo, cynk, magnez, fosfor, miedź. W porównaniu do ryżu brązowego ma niższy indeks glikemiczny, natomiast jest dużo bardziej bogaty w pozostałe składniki potrzebne człowiekowi. Doskonale nadaje się do różnego rodzaju diet m.in. z powodu dość wolnego jego trawienia, a tym samym dłuższego uczucia sytości. Dziki ryż wykorzystywany był przez  Indian jako środek leczniczy. Przede wszystkim wzmacniał organizm oraz uważano, że ma działanie moczopędne.  Leczono nim choroby serca oraz problemy żołądkowe. Z gotowanego dzikiego ryżu robiono okłady na oparzenia.

Zastosowanie
Ze względu że  jest bardzo dekoracyjny podaje się go często z daniami z dziczyzny, ptactwa, ryb, owoców morza. Największą popularnością cieszy się w duecie z ryżem białym. Nadaje się również jako dodatek do sałatek. Mimo faktu, że dziki ryż ma niską zawartość tłuszczu to tłoczy się z niego olej, który jest bogaty w nienasycone kwasy tłuszczowe, fitosterole i związki neutralizujące działanie metali ciężkich.