Woda rozana

Przyznam sie bez bicia - sama wode rozana po prostu kupuje w indyjskim sklepie, ale z kupnem jej w Polsce mialam niedawno klopoty. A wiec - skoro rozy w Polsce nie brakuje - przepis na domowa destylacje od mej sasiadki, angielskiej ogrodniczki starej daty. Destylacja wody rozanej sama w sobie trudna nie jest. Cala sztuka polega na zgromadzeniu odpowiedniego sprzetu do sporzadzenia podrecznego urzadzenia destylacyjnego. Potrzebny jest duzy garnek, minimum 7 litrowy, ze szczelna pokrywka, takze po jej odwroceniu do gory nogami. Miska emaliowana, nieco mniejsza od srednicy owego gara, oraz cegla szamotka. I kupa cierpliwosci, bo gar moze nam pyrkac, a rozana woda skapywac dobre 3 godziny. Wszystkie te elementy destylatora dokladnie myjemy ze wszelkich stron, a nawet wyparzamy - szczegolnie zas owa cegle. Cegle kladziemy na srodku gara, ukladamy dookola platki rozane i zalewamy woda tak, by platki byly nia pokryte, a calosc wody ledwie wykraczala ponad poziom cegly. Na cegle ustawiamy miche, ktora bedzie zbierac wode rozana. Garnek przykrywamy pokrywka, ale do gory nogami tj. wypukla strona z uszkiem do srodka garnka, a wklesla strona na zewnatrz. Stawiamy gar na malym ogniu i podgrzewamy do wrzenia. Gdy woda w garnku zacznie wrzec kladziemy na pokrywke kupe kostek lodu, co powoduje skraplanie sie juz w tym momencie pieknie pachnacej pary i skapywanie do miski wody rozanej. Gotujemy tak, ciagle dorzucajac lodu (i wylewajac z pokrywki wode z roztopionych kostek) jeszcze 40-60 minut, jesli chcemy uzyskac bardzo aromatyczna wode do celow spozywczych. Bedzie jej mniej, nie wiecej nizli ok. pol litra, za to jak pieknie pachnaca! Dla celow kosmetycznych gotujemy platki do 3 godzin, ale z czasem woda traci swoj aromat. Niemniej, choc mniej pachnaca, jest doskonalym tonikiem dla cery suchej i wrazliwej. Obie wody, spozywcza i kosmetyczna, przechowywac w lodowce, by zadne mikroby sie w nich nie mnozyly. Wode rozana do slodkich wypiekow i dluzszego przechowywania lepiej przerobic na syrop rozany.