Estragon

Estragon znany również pod nazwami: bylica draganek, bylica estragon, bylica głupich. Pierwotna nazwa estragonu wywodzi się od łacińskiego słowa draco – wąż, stąd w XIX wieku określany był mianem wężowca lub ziela wężowego. Jest to roślina należąca do rodziny astrowatych. W stanie dzikim występuje w Azji, południowo-wschodniej Europie i Ameryce Północnej.

Jest to roślina przyprawowa, dawniej ceniona w kuchni arabskiej, obecnie szczególnie popularna we Francji – gdzie określano ją mianem króla przypraw oraz w  Hiszpanii, Niemczech. W kuchni wykorzystuje się świeże lub suszone liści, które mają gorzki smak, podobny do kopru włoskiego lub anyżu, a jednocześnie nadaje potrawom lekko słony smak, dlatego też często stosowany jest jako środek zastępujący sól kuchenną w dietach bezsolnych. Estragon jest bogaty w witaminy A i C oraz olejki eteryczne, flawonoidy, fitosterole, garbniki i związek goryczowy.
Uważa się, że estragon oczyszcza krew, poprawia apetyt, reguluje trawienie, poprawia perystaltykę jelit. Bardzo skutecznie przeciwdziała szkorbutowi ze względu na dużą zawartość witaminy C. Ma właściwości rozkurczowe, przeciwzapalne, antyseptyczne. Zalecany jest w nieżytach i nerwicach przewodu pokarmowego oraz wspomagająco w chorobach nerek. Jest stosowany jako środek uśmierzający ból zębów.

Estragon jest popularnym składnikiem wielu mieszanek przyprawowych, np. zioła prowansalskie. Wykorzystuje się ziele do zaprawiania octów ziołowych, musztard, do kiszenia ogórków i kapusty. Świeże liście dodaje się sałatek. Nie zaleca się gotowania estragonu, dlatego też warto go dodawać do potraw na końcu procesu gotowania. Jest powszechnie stosowany w kuchni francuskiej, podkreśla smak mięs, ryb, warzyw i sosów.