Legumina z makaronu

Drobny makaron gotuje się w słonej wodzie, odcedza i przelewa zim na wodą. Osobno uciera się masło z żółtkami i 8 dag cukru, dodając trochę sikorki cytrynowej i miesza się z makaronem. Następnie zmielony mak słodzi się 2—3 łyżkami cukru, dodaje 2 łyżki mleka i łyżeczkę miodu oraz rumu, ponadto dokłada się trochę rodzynków i zagotowuje, szybko mieszając. Ostudzony mak miesza się z pianą ubitą z pozostałych białek. Połowę przygotowanego makaronu nakłada się do formy natartej masłem i smaruje masą makową, po czym daje się drugą połowę makaronu, po wierzchu kropi się masłem, posypuje cukrem i piecze w średnio gorącym piecu.
A oto inny sposób, który też warto wypróbować:
Zrobić na 6 osób makaron zwykłym sposobem, z pół kilo mąki i 3 jaj, wałkując go jak najcieniej, a następnie kroić jak włos cienko i niezbyt długimi nitkami. Rozsypać go jak najcieńszą warstwą na blachę i wstawić do gorącego pieca do zrumienienia (ma być kolor bułki). Zrobić marmoladę z kwaśnych jabłek z cukrem, kładąc na 6 średnich jabłek łyżkę masła. Marmolada nie powinna być zbyt gęsta, za to bardzo słodka. Wy¬smarować rondel masłem, grubo wysypać mąkę. Przełożyć warstwę m-karonu i warstwę jabłek. Takich warstw powinno być 3. Gdy zupa już na stole, wstawić rondel na 10 minut dla rozgrzania do pieca, a gdy ma się podawać, wyrzucić na półmisek i bardzo suto posypać cukrem z cynamonem. Legumina taka ma śliczny, oryginalny wygląd i wyborny smak.