Kmin (kumin, kmin rzymski)- jest jedną z najstarszych przypraw. Pochodzi z Egiptu i w dzisiejszych czasach rośnie w większości ciepłych krajów, m.in: w Chinach, Ameryce i Afryce Północnej. Jest to bardzo aromatyczna przyprawa będąca składnikiem wielu mieszanek. Doskonale podkreśla smak potraw, a przy tym bardzo korzystnie wpływa na zdrowie. W ziołolecznictwie stosowana jest od tysiącleci.
Zawartość
Kmin zawiera do 4 proc. olejku eterycznego, witaminy C, E i z grupy B, żelazo, fosfor, mangan, wapń i flawonoidy. Te ostatnie to aktywne biologicznie, naturalne substancje chemiczne występujące w świecie roślin. Są barwnikami i antyoksydantami. Zewnętrzna okrywa nasion bogata jest w taniny, czyli garbniki roślinne.
Działanie
Kmin działanie moczopędne, stymulująco, wiatropędne. Posiada właściwości przeciwskurczowe, działa także korzystnie na żołądek. Jest niezawodny w niestrawności i biegunce, może również łagodzić wzdęcia i kolki. Na Zachodzie stosuje się go głównie w medycynie weterynaryjnej jako środek wiatropędny, natomiast na Wschodzie stosowany jest w ziołolecznictwie. Przyspiesza laktację i łagodzi nudności u kobiet w ciąży. Większa ilość kminu zalecana jest w przypadku osób ze słabym łaknieniem oraz kobiet, które skarżą się na nieregularne miesiączki. Zawarte w kminie antyoksydanty podane człowiekowi wzmacniają naczynia krwionośne, obniżają poziom złego cholesterolu, oczyszczają drogi moczowe, zmniejszają lepkość czerwonych krwinek, działają przeciwzapalnie, przeciwwirusowo, przeciwalergicznie i przeciwwrzodowo, oczyszczają organizm i ochraniają wątrobę.
Zastosowanie
Kmin ma szerokie pole użycia w gastronomii, gdyż stosowany jest do potraw z mięsa, wyrobów mlecznych, pikantnych dań meksykańskich, jak również jako dodatek do warzyw. Wykorzystuje się go także jako przyprawę do dań z ryb, potraw grillowanych i gulaszów oraz do kaszy kuskus. Nadaje on również smak daniom z mięsa i warzyw na parze – narodowym marokańskim potrawom. Uznaniem cieszy się również pieczywo z dodatkiem ziaren kminu.
Zawartość
Kmin zawiera do 4 proc. olejku eterycznego, witaminy C, E i z grupy B, żelazo, fosfor, mangan, wapń i flawonoidy. Te ostatnie to aktywne biologicznie, naturalne substancje chemiczne występujące w świecie roślin. Są barwnikami i antyoksydantami. Zewnętrzna okrywa nasion bogata jest w taniny, czyli garbniki roślinne.
Działanie
Kmin działanie moczopędne, stymulująco, wiatropędne. Posiada właściwości przeciwskurczowe, działa także korzystnie na żołądek. Jest niezawodny w niestrawności i biegunce, może również łagodzić wzdęcia i kolki. Na Zachodzie stosuje się go głównie w medycynie weterynaryjnej jako środek wiatropędny, natomiast na Wschodzie stosowany jest w ziołolecznictwie. Przyspiesza laktację i łagodzi nudności u kobiet w ciąży. Większa ilość kminu zalecana jest w przypadku osób ze słabym łaknieniem oraz kobiet, które skarżą się na nieregularne miesiączki. Zawarte w kminie antyoksydanty podane człowiekowi wzmacniają naczynia krwionośne, obniżają poziom złego cholesterolu, oczyszczają drogi moczowe, zmniejszają lepkość czerwonych krwinek, działają przeciwzapalnie, przeciwwirusowo, przeciwalergicznie i przeciwwrzodowo, oczyszczają organizm i ochraniają wątrobę.
Zastosowanie
Kmin ma szerokie pole użycia w gastronomii, gdyż stosowany jest do potraw z mięsa, wyrobów mlecznych, pikantnych dań meksykańskich, jak również jako dodatek do warzyw. Wykorzystuje się go także jako przyprawę do dań z ryb, potraw grillowanych i gulaszów oraz do kaszy kuskus. Nadaje on również smak daniom z mięsa i warzyw na parze – narodowym marokańskim potrawom. Uznaniem cieszy się również pieczywo z dodatkiem ziaren kminu.
