Baranina

Baranina - mięso otrzymane z owcy lub barana. Świeża i dobrej jakości ma ciemnoczerwony kolor mięsa i białą barwę tłuszczu oraz ostry zapach. Jest jednym z kilku mięs używanych w kuchni europejskiej (głównie na południu Europy). Baranina jest również popularna w krajach muzułmańskich, gdzie religia zabrania spożycia wieprzowiny. Stanowi podstawę diety w Mongolii. Jest także podstawowym rodzajem pożywienia (obok ryb) na Islandii. Baranina jest mięsem, gdzie istotny jest wiek zwierzęcia oraz czy jest przeznaczone na ubój czy do pozyskiwania wełny. Im starsze zwierzę tym mięso będzie twarde o nieprzyjemnym zapachu. Mięso baranie z właściwego uboju cechuje charakterystyczny smak i zapach. Po przygotowaniu dania jest ono miękkie i soczyste. 

Zawartość oraz działanie
Baranina przede wszystkim zawiera w sobie kwas linolowy, który świetnie nadaje się do walki z tak zwanym złym cholesterolem i pozwala go obniżyć. Ponadto jest bogatym źródłem kwasów orotowych, które to jak potwierdzają badania, pomagają zwalczyć komórki nowotworowe. Baranina jest dobrym źródłem wysokowartościowego białka, a także żelaza, cynku oraz witamin z grupy B, przede wszystkim witaminy B1 (która  wpływa na nasz nastrój, poprawia samopoczucie, zwiększa odporność na stres) B2, niacyny (wit. PP), witaminy B12. Jest również bogata w L-karnitynę, czyli substancję, która pobudza procesy spalania tłuszczu.

Zastosowanie
Mięso z baraniny stosuje się jako element kulinarny, podawany w wielu formach; tj: gotowane (karkówka, goleń przednia oraz tylna, ogon i mostek), smażone (karkówka, górka plecówka, antrykot, udziec), duszone (karkówka, comber, mostek, udziec), grillowane (górka plecówka, comber i udziec), pieczone (comber i udziec). Baraninę bez kości dzieli się na trzy kategorie: od I (najlepsze mięso chude, bez ścięgien) do III (krwawe, ze ścięgnami).