Szafran

Szafran jest rośliną znaną pod nazwą krokus i obejmuje on ponad 80 gatunków. Pochodzi z Azji Mniejszej, a obecnie występuje przede wszystkim jako roślina uprawna. Najpowszechniejszy jest szafran zwyczajny, z którego uzyskuje się najdroższą przyprawę świata występującą pod taką samą nazwą. Wytwarza się ją ze znamion słupków krokusa. Największym producentem jest Iran, ale też znaczące miejsce zajmują Grecja, Hiszpania, Indie. Azerbejdżan, Maroko oraz Włochy. Pomimo usilnych starań w krajach północnej i centralnej Europy uprawy szafranu nie rozwinęły się. Wysoki koszt szafranu spowodowany jest koniecznością zbierania delikatnych słupków kwiatów ręcznie oraz bardzo dużą ilością kwiatów potrzebnych do pozyskania handlowej ilości przyprawy, a także krótkim czasem kwitnienia, kiedy to zbiory przeradzają się w walkę z czasem.
Szafran ma charakterystyczny, cierpki smak oraz zapach skoszonej trawy i metaliczny posmak. Najbardziej cenne są o karmazynowym kolorze, natomiast ceglana barwa świadczy o niekorzystnym wieku przyprawy.

Działanie
Szafran jako przyprawa lecznicza stosowana była już tysiące lat temu. Obecnie udowodniono naukowo działanie lecznicze w przypadku depresji o lekkim i średnim natężeniu. Wyciąg  z szafranu poprawia nastrój, ponieważ szafran zwiększa stężenie dopaminy i serotoniny w ośrodkowym układzie nerwowym. Szafran w naturalny sposób doprowadza do równowagi emocjonalnej człowieka i dlatego też są już na rynku dostępne środki farmaceutyczne na bazie szafranu. Poza tym udokumentowane są badania potwierdzające działanie antynowotworowe, antybakteryjne oraz zwalcza wolne rodniki. W krajach skąd pochodzi wykorzystywany jest do leczenia zapalenia płuc, migren, chronicznego kaszlu, depresji, rozstroju nerwowego, chorób układu krążenia, astmy, odry i wielu innych.

Zastosowanie
Szafran zabarwia potrawy na żółto. Stosowany jest przede wszystkim do gotowanych ziemniaków, puree, warzyw i delikatnych mięs. Używany jest jako dodatek do wypieków, produkcji sera, wyrobów cukierniczych, alkoholu i zup.