Do przygotowania sosu chili potrzebne są papryczki chili, ocet, cukier, imbir, czosnek i woda. Cukier i papryczki pozbawione łodyżek należy zmiksować w blenderze, a następnie przesypać do innego naczynia. Pozostałe składniki (oprócz octu) także trzeba zblendować i przełożyć do garnka z papryczkami i cukrem. Całość powinna się gotować przez około 5 minut. Sos chili pasuje m.in. do mięs, makaronów oraz leczo.
Sos pomidorowy do spaghetti możemy przyrządzić dosłownie w kilka chwil. Danie to pełne jest śródziemnomorskich smaków i aromatów. W pochmurny dzień będzie wspomnieniem lata. Do przygotowania sosu potrzebujemy przede wszystkim pomidorów, możemy użyć świeżych lub z puszki. Oliwy, czosnku i przypraw, do wyboru bazylii, tymianku, oregano, natki pietruszki lub innych ulubionych. Dodatkowo urozmaicamy naszą potrawę oliwkami, cukinią, papryką, czy ulubioną wędliną.
Nie od dziś wiadomo, że mieszkańcy naszego kraju uwielbiają włoskie przysmaki - jednym z nich jest niewątpliwie pizza. Wśród nich największą popularnością cieszy się Margherita, której głównym składnikiem jest sos z pomidorów oraz ser mozzarella. Ten aromatyczny dodatek zrobić można ze świeżych, soczystych pomidorów wzbogaconych o bazylię, oregano i tymianek. Sos ten śmiało skomponować można też na bazie koncentratu pomidorowego lub ketchupu. Domowy sos pomidorowy świetnie zasmakuje szczególnie do pizzy z pieczarkami, szynką czy rukolą, ale bez większych obaw stosować go można też do makaronu lub ryżu!
Podstawowy i tradycyjny włoski przepis na pesto zawiera następujące składniki: świeżą bazylię, twardy ser (np. parmezan), orzeszki piniowe, sól i oliwę. Wszystko ucierane jest w moździerzu na średnio gęsty i bardzo zielony sos. Pesto wykorzystywane jest m.in. jako dodatek do makaronu, smarowidło do pieczywa, dip sałatkowy, marynata do mięs oraz sos do serów i warzyw.
Do zrobienia pesto można wykorzystać oliwę z oliwek, olej z pestek winogron, olej rzepakowy. Są one najbardziej neutralne i nie dominują potrawy. Jeżeli pesto ma mieć wyrazisty smak i aromat, warto przyrządzić je na bazie oleju lnianego, sezamowego, oleju z awokado lub czarnuszki.
Pesto można tworzyć nie tylko z bazylii, ale również z jarmużu, rukoli, natki pietruszki, oliwek, suszonych pomidorów, świeżego szpinaku, koperku, liści rzodkiewki, kolendry, zielonego groszku i ostrej papryki. Wszystkie te składniki warto ze sobą miksować, tworząc niecodzienne połączenia smakowe.
Zamiast orzechów piniowych w pesto genialnie będą smakowały również inne orzechy, takie jak np. orzechy nerkowca, ziemne, włoskie, macadamia czy pistacje. Doskonale sprawdzają się również pestki – najlepiej podprażone wcześniej na suchej patelni lub w piekarniku – ze: słonecznika i dyni. Pesto można wzbogacić również nasionami, które dodatkowo nadadzą mu kleistej konsystencji, są to: chia, siemię lniane, nasiona konopi lub babki płesznik.
Ser do pesto powinien być twardy i kruszący się. Najlepszy w tej roli jest parmezan i gouda. Ściera się go na tarce o najdrobniejszych oczkach. W wegańskim pesto zamiast sera można wsypać więcej orzechów lub dodać nieaktywne płatki drożdżowe bądź żółty ser sojowy.
W pesto znakomicie smakują przyprawy i zioła, takie jak np.: tymianek, oregano, szczypiorek, czosnek, kurkuma, cynamon, imbir, chili, świeżo mielony pieprz oraz majeranek.
Pesto można przechowywać w lodówce przez bardzo długi czas. Wystarczy jedynie dbać o to, by wewnętrzne ścianki słoiczka były czyste a na powierzchni utrzymywała się minimum półcentymetrowa warstwa oliwy lub oleju (w razie potrzeby można go uzupełniać).
Chutney, nazywany często czatni, to gęsty sos przyrządzany na bazie warzyw lub owoców. Jest on stosowany głównie w kuchni indyjskiej jako farsz do dosy (są to bardzo cienkie naleśniki wyrabiane z soczewicy i mąki ryżowej). Czatni można również podawać do dań mięsnych i wegetariańskich. Najlepiej komponuje się z potrawami grillowanymi. W kuchni polskiej sosy typu czatni znane są XVII wieku pod nazwą „gąszcze”.
Kuchnia indonezyjska nawet w dobie globalnej wymiany produktów jest trudna do odtworzenia, gdyż miesza się w niej ogromna ilość przypraw i owoców, które nie należą do towarów eksportowych. W domowych warunkach można jednak przygotować tempeh, satay czy nasi goreng. Trzeba tylko zaopatrzyć się w produkty, bez których niemożliwe jest gotowanie po indonezyjsku: mleko kokosowe, ryż, makaron, sos sojowy i papryczki chili.
Awokado doskonale smakuje jako dodatek do pieczywa. Można z niego przygotować smakowite pasty kanapkowe z różnymi dodatkami, np. serka homogenizowanego. Miąższ awokado należy posiekać i umieścić w misce. Następnie dodaje się do niego serek homogenizowany, majonez oraz przyprawy – najlepiej sól, pieprz i ostrą paprykę. Pastę warto skropić sokiem z cytryny lub limonki. Kanapki z tak przygotowaną pastą można posypać kolendrą i świeżą natką pietruszki. Awokado może również stanowić dodatek do pasty jajecznej z czosnku i oliwy z oliwek. Odmianą pasty z awokado jest guacamole, które można przygotować z dodatkiem pokrojonego w kostkę arbuza, czerwonej cebuli oraz ząbka czosnku. Pikantny smak uzyskuje się przez dodatek posiekanej papryczki chili oraz sosu tabasco. Pasta guacamole to najlepszy dodatek do chipsów, zwłaszcza zrobionych z tortilli.
Pasta z ugotowanej soczewicy, tahini, suszonych pomidorów i czosnku znakomicie smakuje z dodatkiem kminku i soku z cytryny. Całość warto urozmaicić kolendrą lub bazylią. Aromatyczna, gładka i kremowa pasta świetnie sprawdza się na śniadanie lub zdrową kolację. Podaje się ją na świeżym pieczywie lub w formie dipu do warzyw. Soczewica zawiera dużą ilość białka, więc jest świetnym zamiennikiem białka pochodzenia zwierzęcego.
