Słownik kulinarny

i

Imbir

Imbir
fot. Edipresse / Panthermedia
Imbir – rośnie w stanie dzikim w Azji i Australii. Jeszcze parę lat wcześniej imbir był ciężko dostępny na polskich rynkach, natomiast obecnie można go kupić praktycznie w każdym sklepie z warzywami, czy supermarkecie. Korzeń imbiru przez wielu naukowców i lekarzy ze względu na swoje naturalne właściwości jest uważany za cud natury. Jest stosowany w celach leczniczych i jako przyprawa do potraw. Imbir występuje w różnych rodzajach: w całości jako korzeń, sproszkowany, kandyzowany i marynowany. Posiada palący i korzenny smak oraz ostry, lekko cytrynowy zapach.

Zawartość
Imbir zawiera śladowe ilości wody, białko, tłuszcze, węglowodany, witaminy z grupy B ( B1, B2), witaminę C, makroelementy tj. wapń, fosfor, żelazo, potas. Posiada również w swoim składzie olejki eteryczne, a więc tak samo jak czosnek zapobiega różnego rodzaju chorobom i wspomaga leczenie chorób już występujących w organizmie.

Działanie
Spożycie imbiru w herbatach czy potrawach ma swoje działanie lecznicze. Wpływa głównie na schorzenia tj. przeziębienia, migreny, przynosi ulgę chorym stawom. Oprócz tego ułatwia trawienie, przeciwdziała wymiotom po narkozie i chemioterapii, łagodzi bóle miesiączkowe, zwiększa koncentrację i polepsza krążenie krwi. Imbiru nie powinny stosować osoby będące w ciąży, cierpiące na choroby układu pokarmowego np. wrzodów żołądka lub dwunastnicy i refluks żołądkowy.

Zastosowanie
Występuje jako przyprawa, a więc można stosować go w mieszankach przyprawowych, ale nie powinno się go łączyć z ziołami ze względu na jego aromat. Natomiast najlepiej komponuje się z goździkami, gałką muszkatołową, liściem laurowym, pieprzem i zielem angielskim. Ponadto najlepiej ubogaca potrawy słodkie tj. pierniki, herbatniki, ciasta, sałatki owocowe, kompoty, likiery. Dodawany jest również do potraw mięsnych tj. kaczki lub potrawy z wieprzowiny oraz marynat i sosów.