reżyseria
Luca Guadagnino
scenariusz
Luca Guadagnino
Barbara Alberti
Ivan Cotroneo
Walter Fasano
zdjęcia
Yorick Le Saux
muzyka
John Adams
scenografia
Francesca Balestra Di Mottola
kostiumy
Antonella Cannarozzi
występują
Tilda Swinton
Flavio Parenti
Włochy
rok produkcji: 2009
czas trwania: 120 min.
Emma (nagrodzona Oscarem Tilda Swinton) jest od wielu lat żoną Eduarda Recchi, głowy potężnej rodziny z Mediolanu. Piękna, otoczona bogactwem kobieta, żyje w świecie konwenansów, rytuałów i codziennych obowiązków. Przypadkowe spotkanie z młodym, charyzmatycznym przyjacielem syna przypomni jej o głęboko skrywanych żądzach i stanie się początkiem erotycznego przebudzenia. Pełen namiętności potajemny romans na zawsze odmieni oblicze rodziny.
Film intensywny i przepięknie sfotografowany, jego fabuła nieustannie krąży wokół jedzenia.
Jestem miłością, to poruszający melodramat, będący hołdem dla kina Viscontiego - stał się wielką niespodzianką i odkryciem ostatniego festiwalu w Wenecji. Film Luki Guadagnino został okrzyknięty przez światową krytykę współczesnym arcydziełem gatunku i wkrótce stał się przebojem w wielu krajach Europy.
OPINIE O FILMIE
Rozkoszna uczta dla zmysłów .
„The Times” *****
Patrzenie na Tildę Switnon to czysta przyjemność.
„Daily Telegraph” *****
D.H. Lawrence przeniesiony na ekran przez Luchino Viscontiego.
„The Independent Information”
Elektryzujący, pełen emocji i wizualnie porażający
„The Independent on Sunday”
Całkowite zaskoczenie. Ta rodzinna saga z Mediolanu przykuła mnie do ekranu już od napisów początkowych. Ten cudowny obraz, łącząc precyzję Antonioniego z wizualnym bogactwem Viscontiego, zabiera widza w nowe rejony filmowej intensywności.
Jonathan Romney, „Sight and Sound”
Arcydzieło.
„Sunday Times Style”
Jestem miłością jest zdumiewającym osiągnięciem pod każdym względem.
Jay Weissberg, „Variety”
Przepięknie nakręcony, wciągający i poruszający film.
„Vogue”
Elegancko i precyzyjnie opowiedziany film, pulsujący podskórną seksualnością.
Wendy Ide, „The Times”
Lekko prowokacyjny i niesamowicie intensywny.
„Easy Living”
OBSADA O FILMIE
Tilda Swinton – Emma Recchi
Zmiana i walka z obrazem samego siebie narzuconym ci przez społeczeństwo znajdują się od czasów Orlando w centrum moich zainteresowań. W Jestem miłością, filmie nad którym pracowaliśmy z Luką przez 7 lat, motywy te zostały zaprezentowane w jeszcze bardziej magnetyczny sposób. To film o kobiecie o imieniu Emma, mającej 40-50 lat, która nie generuje bogactwa ani kultury. Jej mąż, Tancredi, bogaty przemysłowiec z północnych Włoch, ożenił się z nią ze względu na jej piękno – stosując te same kryteria, którymi posłużyłby wybierając dzieło sztuki. Emma jest dla niego własnością; urodziła dzieci, spełniając swoją rolę i obecnie z bolesną wyrazistością zaczyna dostrzegać pręty klatki, w której tkwiła przez te wszystkie lata. Emma sama pochodzi z klatki, z Rosji, którą opuściła w epoce przed Gorbaczowem, by posmakować wolnego świata. Trafiła jednak do kolejnego więzienia – więzienia swej rodziny. I kłamstw....
Anna Esterovich – trenerka językowa Tildy Swinton
Tilda jest fantastyczną aktorką. Chciała dowiedzieć się o Rosji wszystkiego, co tylko możliwe; próbowała zrozumieć ten kraj i natchnąć nim najdrobniejsze szczegóły codziennego życia swojej postaci. Zawsze starała się dawać z siebie wszystko. Od czasu do czasu, po setnym „niedobrze”, obawiałam się, że straci cierpliwość, lecz nigdy tak się nie stało. Bez wątpienia największą trudność sprawiła jej rosyjska fonetyka, w której występują dźwięki niespotykane w języku angielskim i włoskim. Ostateczny efekt widziany na filmie jest jednak wspaniały. Naprawdę wygląda na Rosjankę z krwi i kości – pełną pasji i nieco szaloną.
Edoardo Gabbriellini
Film ten uwiódł mnie od pierwszego wejrzenia: dał mi szansę zagrać u boku gwiazdy pokroju Tildy i pobierać przez miesiąc nauki u Carlo Cracco, jednego z najlepszych kucharzy na świecie. Nie każda postać jest przygotowywana w tak dokładny sposób. Miałem okazję poznać świat, do którego w innych okolicznościach nawet bym nie zajrzał. Pomyślałem sobie: „Upiekę dwie pieczenie na jednym ogniu. Zagram w filmie i nauczę się gotować”.
Carlo Cracco – kucharz i twórca dań pokazanych w filmie
Próbowałem zrozumieć wszystkich bohaterów – poznać ich wnętrze i dążenia. Zastanawiałem się: czego chcą? Co nimi powoduje? Zresztą robię dokładnie to samo za każdym razem, gdy w mojej restauracji zasiada klient. Próbuję zrozumieć jego psychologię i duszę, by zaoferować mu danie – i doświadczenie – którego łaknie w tej konkretnej chwili. Kuchnia to przede wszystkim kwestia komunikacji, bo to w jej kontekście zachodzi magia wzajemnej wymiany, która wiąże ludzi ze sobą – ale też czasem ich od siebie oddala. W niektórych przypadkach jedzenie może zbliżyć do siebie dwie osoby, na przykład wtedy, gdy Emma robi Edo zupę, lub gdy Antonio gotuje dla Emmy. Kiedy indziej wytwarza jednak dystans, jak wtedy, gdy ojciec Antonio nie pozwala mu przygotować specjalnych potraw.
Flavio Parenti
Jeśli chodzi o Edo, gotowanie Antonio jest mieczem, który przebił jego serce. To ono skradnie miłość jego matki. Kuchnia Antonio pokaże im, co oznacza zdrada. Gdy Edo zobaczy, że Antonio skopiował przepis na ouchę (zupę z rosyjskiej ryby) którą znała tylko jego matka, zdrada ta zostanie obnażona.
SYLWETKI AKTORÓW
Tilda Swinton – Emma Recchi
Uważana za ikonę kina od ponad dwóch dekad, Tilda Swinton rozpoczęła karierę w latach 80-tych poprzedniego wieku. Wystąpiła w kilku filmach swojego przyjaciela i mentora, Dereka Jarmana – innowacyjnego i wyrafinowanego filmowca, z którym pozostawała w bliskich stosunkach aż do jego śmierci w 1994 roku. Nagrodzono ją Coppa Volpi dla najlepszej aktorki na 48. Festiwalu Filmowym w Wenecji za rolę w Edwardzie II (1991), zaś w kolejnym roku rola w Orlando Sally Potter (opartym na powieści Virginii Woolf) zyskała jej międzynarodowy rozgłos. Zagrała w wielu znaczących współczesnych filmach – współpracowała m.in. z Dannym Boylem, Timem Rothem, Spikem Jonzem, Cameronem Crowe, Robertem Lepagem, Normanem Jewisonem, Francisem Lawrencem, Joelem i Ethanem Coenem, Davidem Fincherem, Belą Tarrem, oraz Andrew Adamsonem. W 2008 roku zdobyła nagrodę BAFTA i Oscara w kategorii najlepsza aktorka drugoplanowa za swą kreację w Michaelu Claytonie Tony’ego Gilroy’a (2007).
Flavio Parenti – Edoardo Recchi Jr.
Flavio Parenti urodził się w Paryżu w 1979 roku, a nauki pobierał we Francji i Włoszech. Do 2005 pracował wyłącznie w teatrze, jako aktor i reżyser. Rok później zaczął występować w serialach mini-serialach telewizyjnych, w tym Un Medico In Famiglia, by w 2008 trafić na wielki ekran w debiucie Silvio Muccino Parlami D’Amore, Colpo D’Occhio Sergio Rubiniego, oraz Il sangue dei vinti. W 2009 roku wystąpił w kilku filmach, które trafiły na Festiwal Filmowy w Wenecji: oprócz Jestem miłością pojawił się także w Le ombre rosse Citto Maselliego, oraz Tris di donne & abit nuziali Vincenzo Terracciano.
Edoardo Gabbriellini – Antonio Biscaglia
Edoardo urodził się w Livorno we Włoszech w 1975 roku. Jest włoskim aktorem, reżyserem i scenarzystą. Zadebiutował w wieku 22 lat w Bólu dorastania Paolo Virziego. Za swój udział w tym filmie otrzymał Nagrodę Pasinetti na 54. Festiwalu Filmowym w Wenecji. W 2003 roku napisał, wyreżyserował i zagrał w B.B. e il cormorano, który to film został zaprezentowany w ramach Międzynarodowego Tygodnia Krytyki na 55. Festiwalu Filmowym w Cannes. W tym samym roku wystąpił też w Ora o mai più Lucio Pellegriniego, zaś w 2008 w Nie przejmuj się Gianniego Zanasiego. Następnie ponownie zagrał u Paolo Virziego, w filmie Tuta la Vita davanti (2008).
Alba Rohrwacher – Elisabetta Recchi
Urodziła się w 1979 roku we Florencji we Włoszech. Jej ojciec jest Niemcem, zaś matka Włoszką. Alba jest jedną z najbardziej obiecujących współczesnych włoskich aktorek. Studiowała w Accademia dei Piccoli we Florencji, a następnie trafiła do Centro Sperimentale di Cinematografia, które ukończyła w 2003 roku. Jej udział przydał blasku wielu włoskim filmom, m.in. Mój brat jest jedynakiem Daniele Lucchettiego (2007), Piano, solo Roccardo Milaniego (2007), Cichemu chaosowi Antonello Grimaldiego (2008), i Due partite Enzo Monteleone (2009). W 2008 roku zdobyła nagrodę Europejskiej „Wschodzącej Gwiazdy” na Festiwalu Filmowym w Berlinie. W tym samym roku nagrodzono ją także nagrodą Davida di Donatello w kategorii najlepsza aktorka drugoplanowa za jej kreację w Giorni e nuvole Silvio Soldiniego (2007). W rok później zdobyła z kolei tę nagrodę w kategorii „najlepsza aktorka” za udział w Ojciec Giovanny Pupi Avatiego (2008). Zagrała w L’Uomo che verrà Giorgio Dirittiego, oraz Cosa voglio di più Silvio Soldiniego, które wkrótce wejdą na ekrany kin. Jej kolejną rolą będzie krucha Alice Della Rocca w La Solitudine dei numeri primi Saviero Costanzo, opartym na bestsellerze Paolo Giordano.
SYLWETKI TWÓRCÓW
Luca Guadagnino – reżyser, współscenarzysta, producent
Luca Guadagnino to reżyser firmowy i teatralny, scenarzysta oraz producent urodzony w Palermo we Włoszech w 1971 roku. Całe dzieciństwo spędził w Etiopii. Ukończył rzymską „La Sapienza”, pisząc pracę magisterską na temat Jonathana Demme’a. W 1999 roku nakręcił swój pierwszy film pełnometrażowy pt. The Protagonists, który całkowicie wymyka się klasyfikacjom. The Protagonists zaprezentowano po raz pierwszy w tym samym roku na 56. Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Wenecji. Następnie nakręcił Mundo Civilizado (2003), który został wyświetlony na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Locarno. W 2004 jego Cuoco Contradino trafiło do sekcji „Digitale” 61. festiwalu w Wenecji. Kolejnym jego filmem był kontrowersyjny hit Melissa P. (oparty na powieści Sto pociągnięć szczotką przed snem autorstwa Melissy Panarello). Jest także jednym z producentów Jestem miłością.
Wybrana filmografia:
ALGERIE (1996)
THE PROTAGONISTS (1999)
TILDA SWINTON THE LOVE FACTORY (2002)
MUNDO CIVILIZADO (2002)
CUOCO CONTADINO (2004)
MELISSA P. (2005)
JESTEM MIŁOŚCIĄ (2009)
Yorick Le Saux – operator
Le Saux rozpoczął karierę w Paryżu na początku lat 90-tych. Z miejsca zaczął pracować z filmowcami wielkiego kalibru pokroju Françoisa Ozona, z którym nakręcił wiele filmów, takich jak Sitcom (1997), Basen (2002), który trafił oficjalnej selekcji Festiwalu Filmowego w Cannes (2003), oraz 5x2 (2003), który zdobył Złotego Lwa dla najlepszej aktorki na 61. Festiwalu Filmowym w Wenecji (2004). Le Saux spółpracował też między innymi z Olivierem Assayasem, przy Fin aout, début septembre (1998), Demonlover (2002), oraz Przejście (2006), które zakwalifikowano do konkursu na Festiwalu Filmowym w Cannes w 2007, oraz z Erickiem Zonką przy Julii (58. edycja MFF w Berlinie, 2008).
John Adams – kompozytor
John Adams jest jednym z najbardziej uznanych muzyków na świecie. Jestem miłością jest pierwszym filmem, w którym wykorzystano jego muzykę. Urodził się w Worchester (Massachusetts, USA) w 1947 roku i studiował na prestiżowym Uniwersytecie Harvarda. Od 1972 do 1983 nauczał w konserwatorium w San Francisco i w tym samym okresie skomponował kilka ze swoich najbardziej uznanych dzieł. W śród jego lirycznych kompozycji znalazły się między innymi Nixon in China (zainspirowana wizytą prezydenta Nixona w Chińskiej Republice Ludowej w 1972 roku) oraz El Nino (zainspirowane narodzinami Chrystusa). Jego styl określa się mianem minimalistycznego lub post-minimalistycznego, choć on sam nie uznaje przynależności do żadnego nurtu. Adams jest aktywnym kompozytorem i dyrygentem. W 2003 roku zdobył nagrodę Pulitzera za kompozycję rekwiem o transmigracji dusz, zadedykowanego ofiarom 11 września. John Adams jest też członkiem Amerykańskiej Akademii Sztuki i Literatury. W Jestem miłością wykorzystano muzykę opartą na kompozycjach Nixon In China, El Nino, Shakerloops, Death of Klinghoffer oraz Century Rolls.
Luca Guadagnino
scenariusz
Luca Guadagnino
Barbara Alberti
Ivan Cotroneo
Walter Fasano
zdjęcia
Yorick Le Saux
muzyka
John Adams
scenografia
Francesca Balestra Di Mottola
kostiumy
Antonella Cannarozzi
występują
Tilda Swinton
Flavio Parenti
Włochy
rok produkcji: 2009
czas trwania: 120 min.
Emma (nagrodzona Oscarem Tilda Swinton) jest od wielu lat żoną Eduarda Recchi, głowy potężnej rodziny z Mediolanu. Piękna, otoczona bogactwem kobieta, żyje w świecie konwenansów, rytuałów i codziennych obowiązków. Przypadkowe spotkanie z młodym, charyzmatycznym przyjacielem syna przypomni jej o głęboko skrywanych żądzach i stanie się początkiem erotycznego przebudzenia. Pełen namiętności potajemny romans na zawsze odmieni oblicze rodziny.
Film intensywny i przepięknie sfotografowany, jego fabuła nieustannie krąży wokół jedzenia.
Jestem miłością, to poruszający melodramat, będący hołdem dla kina Viscontiego - stał się wielką niespodzianką i odkryciem ostatniego festiwalu w Wenecji. Film Luki Guadagnino został okrzyknięty przez światową krytykę współczesnym arcydziełem gatunku i wkrótce stał się przebojem w wielu krajach Europy.
OPINIE O FILMIE
Rozkoszna uczta dla zmysłów .
„The Times” *****
Patrzenie na Tildę Switnon to czysta przyjemność.
„Daily Telegraph” *****
D.H. Lawrence przeniesiony na ekran przez Luchino Viscontiego.
„The Independent Information”
Elektryzujący, pełen emocji i wizualnie porażający
„The Independent on Sunday”
Całkowite zaskoczenie. Ta rodzinna saga z Mediolanu przykuła mnie do ekranu już od napisów początkowych. Ten cudowny obraz, łącząc precyzję Antonioniego z wizualnym bogactwem Viscontiego, zabiera widza w nowe rejony filmowej intensywności.
Jonathan Romney, „Sight and Sound”
Arcydzieło.
„Sunday Times Style”
Jestem miłością jest zdumiewającym osiągnięciem pod każdym względem.
Jay Weissberg, „Variety”
Przepięknie nakręcony, wciągający i poruszający film.
„Vogue”
Elegancko i precyzyjnie opowiedziany film, pulsujący podskórną seksualnością.
Wendy Ide, „The Times”
Lekko prowokacyjny i niesamowicie intensywny.
„Easy Living”
OBSADA O FILMIE
Tilda Swinton – Emma Recchi
Zmiana i walka z obrazem samego siebie narzuconym ci przez społeczeństwo znajdują się od czasów Orlando w centrum moich zainteresowań. W Jestem miłością, filmie nad którym pracowaliśmy z Luką przez 7 lat, motywy te zostały zaprezentowane w jeszcze bardziej magnetyczny sposób. To film o kobiecie o imieniu Emma, mającej 40-50 lat, która nie generuje bogactwa ani kultury. Jej mąż, Tancredi, bogaty przemysłowiec z północnych Włoch, ożenił się z nią ze względu na jej piękno – stosując te same kryteria, którymi posłużyłby wybierając dzieło sztuki. Emma jest dla niego własnością; urodziła dzieci, spełniając swoją rolę i obecnie z bolesną wyrazistością zaczyna dostrzegać pręty klatki, w której tkwiła przez te wszystkie lata. Emma sama pochodzi z klatki, z Rosji, którą opuściła w epoce przed Gorbaczowem, by posmakować wolnego świata. Trafiła jednak do kolejnego więzienia – więzienia swej rodziny. I kłamstw....
Anna Esterovich – trenerka językowa Tildy Swinton
Tilda jest fantastyczną aktorką. Chciała dowiedzieć się o Rosji wszystkiego, co tylko możliwe; próbowała zrozumieć ten kraj i natchnąć nim najdrobniejsze szczegóły codziennego życia swojej postaci. Zawsze starała się dawać z siebie wszystko. Od czasu do czasu, po setnym „niedobrze”, obawiałam się, że straci cierpliwość, lecz nigdy tak się nie stało. Bez wątpienia największą trudność sprawiła jej rosyjska fonetyka, w której występują dźwięki niespotykane w języku angielskim i włoskim. Ostateczny efekt widziany na filmie jest jednak wspaniały. Naprawdę wygląda na Rosjankę z krwi i kości – pełną pasji i nieco szaloną.
Edoardo Gabbriellini
Film ten uwiódł mnie od pierwszego wejrzenia: dał mi szansę zagrać u boku gwiazdy pokroju Tildy i pobierać przez miesiąc nauki u Carlo Cracco, jednego z najlepszych kucharzy na świecie. Nie każda postać jest przygotowywana w tak dokładny sposób. Miałem okazję poznać świat, do którego w innych okolicznościach nawet bym nie zajrzał. Pomyślałem sobie: „Upiekę dwie pieczenie na jednym ogniu. Zagram w filmie i nauczę się gotować”.
Carlo Cracco – kucharz i twórca dań pokazanych w filmie
Próbowałem zrozumieć wszystkich bohaterów – poznać ich wnętrze i dążenia. Zastanawiałem się: czego chcą? Co nimi powoduje? Zresztą robię dokładnie to samo za każdym razem, gdy w mojej restauracji zasiada klient. Próbuję zrozumieć jego psychologię i duszę, by zaoferować mu danie – i doświadczenie – którego łaknie w tej konkretnej chwili. Kuchnia to przede wszystkim kwestia komunikacji, bo to w jej kontekście zachodzi magia wzajemnej wymiany, która wiąże ludzi ze sobą – ale też czasem ich od siebie oddala. W niektórych przypadkach jedzenie może zbliżyć do siebie dwie osoby, na przykład wtedy, gdy Emma robi Edo zupę, lub gdy Antonio gotuje dla Emmy. Kiedy indziej wytwarza jednak dystans, jak wtedy, gdy ojciec Antonio nie pozwala mu przygotować specjalnych potraw.
Flavio Parenti
Jeśli chodzi o Edo, gotowanie Antonio jest mieczem, który przebił jego serce. To ono skradnie miłość jego matki. Kuchnia Antonio pokaże im, co oznacza zdrada. Gdy Edo zobaczy, że Antonio skopiował przepis na ouchę (zupę z rosyjskiej ryby) którą znała tylko jego matka, zdrada ta zostanie obnażona.
SYLWETKI AKTORÓW
Tilda Swinton – Emma Recchi
Uważana za ikonę kina od ponad dwóch dekad, Tilda Swinton rozpoczęła karierę w latach 80-tych poprzedniego wieku. Wystąpiła w kilku filmach swojego przyjaciela i mentora, Dereka Jarmana – innowacyjnego i wyrafinowanego filmowca, z którym pozostawała w bliskich stosunkach aż do jego śmierci w 1994 roku. Nagrodzono ją Coppa Volpi dla najlepszej aktorki na 48. Festiwalu Filmowym w Wenecji za rolę w Edwardzie II (1991), zaś w kolejnym roku rola w Orlando Sally Potter (opartym na powieści Virginii Woolf) zyskała jej międzynarodowy rozgłos. Zagrała w wielu znaczących współczesnych filmach – współpracowała m.in. z Dannym Boylem, Timem Rothem, Spikem Jonzem, Cameronem Crowe, Robertem Lepagem, Normanem Jewisonem, Francisem Lawrencem, Joelem i Ethanem Coenem, Davidem Fincherem, Belą Tarrem, oraz Andrew Adamsonem. W 2008 roku zdobyła nagrodę BAFTA i Oscara w kategorii najlepsza aktorka drugoplanowa za swą kreację w Michaelu Claytonie Tony’ego Gilroy’a (2007).
Flavio Parenti – Edoardo Recchi Jr.
Flavio Parenti urodził się w Paryżu w 1979 roku, a nauki pobierał we Francji i Włoszech. Do 2005 pracował wyłącznie w teatrze, jako aktor i reżyser. Rok później zaczął występować w serialach mini-serialach telewizyjnych, w tym Un Medico In Famiglia, by w 2008 trafić na wielki ekran w debiucie Silvio Muccino Parlami D’Amore, Colpo D’Occhio Sergio Rubiniego, oraz Il sangue dei vinti. W 2009 roku wystąpił w kilku filmach, które trafiły na Festiwal Filmowy w Wenecji: oprócz Jestem miłością pojawił się także w Le ombre rosse Citto Maselliego, oraz Tris di donne & abit nuziali Vincenzo Terracciano.
Edoardo Gabbriellini – Antonio Biscaglia
Edoardo urodził się w Livorno we Włoszech w 1975 roku. Jest włoskim aktorem, reżyserem i scenarzystą. Zadebiutował w wieku 22 lat w Bólu dorastania Paolo Virziego. Za swój udział w tym filmie otrzymał Nagrodę Pasinetti na 54. Festiwalu Filmowym w Wenecji. W 2003 roku napisał, wyreżyserował i zagrał w B.B. e il cormorano, który to film został zaprezentowany w ramach Międzynarodowego Tygodnia Krytyki na 55. Festiwalu Filmowym w Cannes. W tym samym roku wystąpił też w Ora o mai più Lucio Pellegriniego, zaś w 2008 w Nie przejmuj się Gianniego Zanasiego. Następnie ponownie zagrał u Paolo Virziego, w filmie Tuta la Vita davanti (2008).
Alba Rohrwacher – Elisabetta Recchi
Urodziła się w 1979 roku we Florencji we Włoszech. Jej ojciec jest Niemcem, zaś matka Włoszką. Alba jest jedną z najbardziej obiecujących współczesnych włoskich aktorek. Studiowała w Accademia dei Piccoli we Florencji, a następnie trafiła do Centro Sperimentale di Cinematografia, które ukończyła w 2003 roku. Jej udział przydał blasku wielu włoskim filmom, m.in. Mój brat jest jedynakiem Daniele Lucchettiego (2007), Piano, solo Roccardo Milaniego (2007), Cichemu chaosowi Antonello Grimaldiego (2008), i Due partite Enzo Monteleone (2009). W 2008 roku zdobyła nagrodę Europejskiej „Wschodzącej Gwiazdy” na Festiwalu Filmowym w Berlinie. W tym samym roku nagrodzono ją także nagrodą Davida di Donatello w kategorii najlepsza aktorka drugoplanowa za jej kreację w Giorni e nuvole Silvio Soldiniego (2007). W rok później zdobyła z kolei tę nagrodę w kategorii „najlepsza aktorka” za udział w Ojciec Giovanny Pupi Avatiego (2008). Zagrała w L’Uomo che verrà Giorgio Dirittiego, oraz Cosa voglio di più Silvio Soldiniego, które wkrótce wejdą na ekrany kin. Jej kolejną rolą będzie krucha Alice Della Rocca w La Solitudine dei numeri primi Saviero Costanzo, opartym na bestsellerze Paolo Giordano.
SYLWETKI TWÓRCÓW
Luca Guadagnino – reżyser, współscenarzysta, producent
Luca Guadagnino to reżyser firmowy i teatralny, scenarzysta oraz producent urodzony w Palermo we Włoszech w 1971 roku. Całe dzieciństwo spędził w Etiopii. Ukończył rzymską „La Sapienza”, pisząc pracę magisterską na temat Jonathana Demme’a. W 1999 roku nakręcił swój pierwszy film pełnometrażowy pt. The Protagonists, który całkowicie wymyka się klasyfikacjom. The Protagonists zaprezentowano po raz pierwszy w tym samym roku na 56. Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Wenecji. Następnie nakręcił Mundo Civilizado (2003), który został wyświetlony na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Locarno. W 2004 jego Cuoco Contradino trafiło do sekcji „Digitale” 61. festiwalu w Wenecji. Kolejnym jego filmem był kontrowersyjny hit Melissa P. (oparty na powieści Sto pociągnięć szczotką przed snem autorstwa Melissy Panarello). Jest także jednym z producentów Jestem miłością.
Wybrana filmografia:
ALGERIE (1996)
THE PROTAGONISTS (1999)
TILDA SWINTON THE LOVE FACTORY (2002)
MUNDO CIVILIZADO (2002)
CUOCO CONTADINO (2004)
MELISSA P. (2005)
JESTEM MIŁOŚCIĄ (2009)
Yorick Le Saux – operator
Le Saux rozpoczął karierę w Paryżu na początku lat 90-tych. Z miejsca zaczął pracować z filmowcami wielkiego kalibru pokroju Françoisa Ozona, z którym nakręcił wiele filmów, takich jak Sitcom (1997), Basen (2002), który trafił oficjalnej selekcji Festiwalu Filmowego w Cannes (2003), oraz 5x2 (2003), który zdobył Złotego Lwa dla najlepszej aktorki na 61. Festiwalu Filmowym w Wenecji (2004). Le Saux spółpracował też między innymi z Olivierem Assayasem, przy Fin aout, début septembre (1998), Demonlover (2002), oraz Przejście (2006), które zakwalifikowano do konkursu na Festiwalu Filmowym w Cannes w 2007, oraz z Erickiem Zonką przy Julii (58. edycja MFF w Berlinie, 2008).
John Adams – kompozytor
John Adams jest jednym z najbardziej uznanych muzyków na świecie. Jestem miłością jest pierwszym filmem, w którym wykorzystano jego muzykę. Urodził się w Worchester (Massachusetts, USA) w 1947 roku i studiował na prestiżowym Uniwersytecie Harvarda. Od 1972 do 1983 nauczał w konserwatorium w San Francisco i w tym samym okresie skomponował kilka ze swoich najbardziej uznanych dzieł. W śród jego lirycznych kompozycji znalazły się między innymi Nixon in China (zainspirowana wizytą prezydenta Nixona w Chińskiej Republice Ludowej w 1972 roku) oraz El Nino (zainspirowane narodzinami Chrystusa). Jego styl określa się mianem minimalistycznego lub post-minimalistycznego, choć on sam nie uznaje przynależności do żadnego nurtu. Adams jest aktywnym kompozytorem i dyrygentem. W 2003 roku zdobył nagrodę Pulitzera za kompozycję rekwiem o transmigracji dusz, zadedykowanego ofiarom 11 września. John Adams jest też członkiem Amerykańskiej Akademii Sztuki i Literatury. W Jestem miłością wykorzystano muzykę opartą na kompozycjach Nixon In China, El Nino, Shakerloops, Death of Klinghoffer oraz Century Rolls.
Anna555