W aferę solną zamieszane są 3 firmy, dwie z województwa kujawsko-pomorskiego i jedna z wielkopolskiego. Proceder polegał na zakupie soli przemysłowej, która wykorzystywana jest na przykład w posypywaniu dróg zimą, produkcji farb i w przemyśle garbarskim. Nie może ona być spożywana przez człowieka ponieważ zawiera zbyt dużo siarczanów sodu. W smaku sole nie różnią się.
Zatrzymane osoby na razie nie przyznają się do winy, postawiono im zarzuty wprowadzania na rynek środka spożywczego szkodliwego dla zdrowia lub życia człowieka. Podejrzani mogli miesięcznie, przez kilka lat, sprzedawać tysiące ton takiej soli, a ich zysk Centralne Biuro Śledze szacuje na około 6 milionów złotych.
Oszuści kupowali sól za 30 złotych za tonę i sprzedawali z nawet dziesięciokrotnym przebiciem między innymi producentom wędlin i serów na terenach różnych województw.
Ujawniono nazwy firm, które wprowadzały szkodliwą, kupowaną jako przemysłową sól na rynek jako spożywczą, sprzedając ją producentom żywności. Są to firmy ZPS Łojewski z Księża Wielkopolskiego oraz Amasol i Konsalt z Chełmiczek (woj. kujawsko-pomorskie).
Czemu sól nie została skontrolowana?
Premier Donald Tusk zlecił ministrowi rolnictwa i rozwoju wsi sporządzenie raportu na temat zagrożeń wynikających z afery solnej, na ile sól okazała się rzeczywiście szkodliwa i wpływała na jakość żywności.
Warto zauważyć, że produkty są na różnych stadiach kontrolowane przez określone instytucje: Inspekcję Sanitarną i Inspekcję Weterynaryjną - ta pierwsza sprawuje kontrolę nad zakładami, które produkują dodatki do żywności, ta druga natomiast kontroluje między innymi zakłady mięsne, przetwórstwa mięsnego i mleczarskie. Obydwie rozpoczęły szeroko zakrojone kontrole.
Inspekcja Weterynaryjna wydała oświadczenie, w którym napisane jestmiędzy innymi, że instytucja: "pragnie stanowczo podkreślić, że stosowana sól jak i peklosól (sól stosowana do konserwacji mięsa) w przetwórstwie mięsa pochodzi z przedsiębiorstw będących pod nadzorem Inspekcji Sanitarnej, która sprawuje nadzór nad zakładami produkującymi dodatki do żywności”.
Instytucje podlegają innym ministerstwom, mają oddzielne laboratoria i administracje, co nie jest bez wpływu na komunikację między nimi. Minister rolnictwa Marek Sawicki postuluje utworzenie jednej inspekcji, która odpowiedzialna byłaby za bezpieczeństwo żywności „od pola do stołu”.
Zatrzymane osoby na razie nie przyznają się do winy, postawiono im zarzuty wprowadzania na rynek środka spożywczego szkodliwego dla zdrowia lub życia człowieka. Podejrzani mogli miesięcznie, przez kilka lat, sprzedawać tysiące ton takiej soli, a ich zysk Centralne Biuro Śledze szacuje na około 6 milionów złotych.
Oszuści kupowali sól za 30 złotych za tonę i sprzedawali z nawet dziesięciokrotnym przebiciem między innymi producentom wędlin i serów na terenach różnych województw.
Ujawniono nazwy firm, które wprowadzały szkodliwą, kupowaną jako przemysłową sól na rynek jako spożywczą, sprzedając ją producentom żywności. Są to firmy ZPS Łojewski z Księża Wielkopolskiego oraz Amasol i Konsalt z Chełmiczek (woj. kujawsko-pomorskie).
Czemu sól nie została skontrolowana?
Premier Donald Tusk zlecił ministrowi rolnictwa i rozwoju wsi sporządzenie raportu na temat zagrożeń wynikających z afery solnej, na ile sól okazała się rzeczywiście szkodliwa i wpływała na jakość żywności.
Warto zauważyć, że produkty są na różnych stadiach kontrolowane przez określone instytucje: Inspekcję Sanitarną i Inspekcję Weterynaryjną - ta pierwsza sprawuje kontrolę nad zakładami, które produkują dodatki do żywności, ta druga natomiast kontroluje między innymi zakłady mięsne, przetwórstwa mięsnego i mleczarskie. Obydwie rozpoczęły szeroko zakrojone kontrole.
Inspekcja Weterynaryjna wydała oświadczenie, w którym napisane jestmiędzy innymi, że instytucja: "pragnie stanowczo podkreślić, że stosowana sól jak i peklosól (sól stosowana do konserwacji mięsa) w przetwórstwie mięsa pochodzi z przedsiębiorstw będących pod nadzorem Inspekcji Sanitarnej, która sprawuje nadzór nad zakładami produkującymi dodatki do żywności”.
Instytucje podlegają innym ministerstwom, mają oddzielne laboratoria i administracje, co nie jest bez wpływu na komunikację między nimi. Minister rolnictwa Marek Sawicki postuluje utworzenie jednej inspekcji, która odpowiedzialna byłaby za bezpieczeństwo żywności „od pola do stołu”.
