Jak zbudować domową destylarnie i przygotować domowe wino? Czy wiesz, ze juz 10.ooo lat temu nasi przodkowie szukali brzoskwiń, ryżu, jabłek, jagód, winogron, miodu, ziemniaków, jęczmienia, kukurydzy i innych substancji, by w procesie fermentacji przekształcić je w napój pozwalający zapomnieć o troskach i kłopotach? Czy alkohol jest społecznym spoiwem rasy ludzkiej? Odpowiedzi na te i wiele innych pytań szukaj w "Radości picia" - książce pod patronatem Gotujmy.pl
Ludzie pili od wieków. Wokół picia alkoholu wyrastały religie (weźmy pod uwagę choćby Dionizosa - uosobienie winnej latorośli), a królowie umierali wygrywając zawody w piciu. Alkoholowe imprezy urządzano w czasach rzymskich i sarmackich, pił Juliusz Cezar i Aleksander Wielki, Henryk VIII i George Washington, nadworne damy i wojska. Pito w świecie literatury - kto bowiem czytłby słowa trzeźwego pisarza? Na ekranach swoje martini wypija James Bond. A dzień później... niegdyś dobrze robiło "ponowne podanie", obecnie można podratować się jednym z dostępych leków na kaca.
Czy epoka picia jest już za nami? Mam nadzieje że nie, chociaż spora grupa osób na lunchach raczy się wodą mineralną miast mocniejszymi trunkami. Inni z kolei wolą samotnie pijać kawę w kawiarniach, co wymaga mniej zażyłych relacji niż wspólne picie alkoholu. Telewizja z kolei bombarduje nas kampanią popularyzują picie mleka, choć nie mlekiem pojono przez lata zmęczonych wędrowców, nie o mleku powstawały piosenki i nie mlekiem są wznoszone toasty...
Radość picia to jedna z tych książek, które trzeba przeczytać choćby po to, by wiedzieć, od ilu stuleci towarzyszy człowiekowi alkohol, od kiedy Amerykanie używają określenia „kac” oraz dla prawdziwej, niezmąconej niczym, przyjemności. „Radość picia” raz, proszę!
"Radość picia" to tytuł obowiązkowy dla każdego, komu zdarzyło się kiedykolwiek cokolwiek wypić. I nie obawiajcie się - po jej przeczytaniu nie staniecie się alkoholikami - bo przecież alkoholik to "ktoś kogo nie lubisz, a kto pije tyle samo co ty"...
Radość picia
Wydawnictwo WAB
Ludzie pili od wieków. Wokół picia alkoholu wyrastały religie (weźmy pod uwagę choćby Dionizosa - uosobienie winnej latorośli), a królowie umierali wygrywając zawody w piciu. Alkoholowe imprezy urządzano w czasach rzymskich i sarmackich, pił Juliusz Cezar i Aleksander Wielki, Henryk VIII i George Washington, nadworne damy i wojska. Pito w świecie literatury - kto bowiem czytłby słowa trzeźwego pisarza? Na ekranach swoje martini wypija James Bond. A dzień później... niegdyś dobrze robiło "ponowne podanie", obecnie można podratować się jednym z dostępych leków na kaca.
Czy epoka picia jest już za nami? Mam nadzieje że nie, chociaż spora grupa osób na lunchach raczy się wodą mineralną miast mocniejszymi trunkami. Inni z kolei wolą samotnie pijać kawę w kawiarniach, co wymaga mniej zażyłych relacji niż wspólne picie alkoholu. Telewizja z kolei bombarduje nas kampanią popularyzują picie mleka, choć nie mlekiem pojono przez lata zmęczonych wędrowców, nie o mleku powstawały piosenki i nie mlekiem są wznoszone toasty...
Radość picia to jedna z tych książek, które trzeba przeczytać choćby po to, by wiedzieć, od ilu stuleci towarzyszy człowiekowi alkohol, od kiedy Amerykanie używają określenia „kac” oraz dla prawdziwej, niezmąconej niczym, przyjemności. „Radość picia” raz, proszę!
"Radość picia" to tytuł obowiązkowy dla każdego, komu zdarzyło się kiedykolwiek cokolwiek wypić. I nie obawiajcie się - po jej przeczytaniu nie staniecie się alkoholikami - bo przecież alkoholik to "ktoś kogo nie lubisz, a kto pije tyle samo co ty"...
Radość picia
Wydawnictwo WAB
Gość