Przypominająca z wyglądu pokrzywę, a z zapachu cytrynę melisa, wykorzystywana do celów leczniczych, pochodzi głównie z upraw. Zbierać należy ją w dni pogodne i po obeschnięciu rosy, w początkowym okresie kwitnienia.
Melisę suszyć trzeba w miejscach ocienionych i przewiewnych lub w suszarniach, w temperaturze nie przekraczającej 35 stopni Cejcjusza. Melisa, to roślina mająca działanie: rozkurczowe, uspokajające, wiatropędne, żołądkowe, żółciopędne.
Ważnymi schorzeniami do stosowania melisy są :
- zaburzenia nerwicowe (nadmierna pobudliwość nerwowa, lęk, nerwicowe zaburzenia pracy serca, trudności w zasypianiu)
- zaburzenia trawienia
- nieżyty żołądka i jelit
- choroba wrzodowa
- niektóre przypadki astmy oskrzelowej
- brak łaknienia
- nadpobudliwość płciowa
Sposoby wykorzystania :
Odwar - 1 łyżkę suszonych liści melisy należy zalać szklanką wody i gotować 3-5 minut. Po przecedzeniu, pić w 2-3 porcjach w ciągu dnia. Przy kłopotach z zasypianiem, odwar trzeba pić przed snem.
Może być stosowany w kąpielach leczniczych, uspokajających jak i do kosmetyków.
Napar - przygotowuje się podobnie jak odwar z tym, że nie należy doprowadzać go do wrzenia. Wykorzystywany jest podobnie.
Świeże liście melisy mogą być wykorzystane do okładów na rany, oparzenia i owrzodzenia. Podobno jako okłady korzystnie wpływają też na bóle gośćcowe i bóle kostne.
Młode liście melisy są znakomitą przyprawą do mięs, zup, ryb, grzybów i sałatek. Suszone liście mogą służyć do przyrządzenia herbaty ziołowej. Melisy jednak, nie zaleca się osobom w podeszłym wieku, ze względu na ich wzmożoną wrażliwość na związki uspokajające zawarte w melisie.
Najnowsze newsy na temat melisy! >>>
