Najlepsza porą na grzybobranie jest jesień! Sukces naszego przedsięwzięcia zależy od dobrej znajomości terenu, wiedzy na temat gatunków grzybów, a także wytrwałości!
Grzyby do wzrostu potrzebują przede wszystkim dostatecznej wilgoci, optymalnej temperatury (ważna jest szczególnie różnica temperatur dnia i nocy) i promieni słonecznych. Niektóre gatunki występować mogą rzadziej, gdyż niekorzystnie wpływający na ich wzrost wiatr wysusza powierzchnie próchniczną ziemi.
Bywa, że grzyby wyrastają natychmiast po deszczu! Kiedy wszystkie wymagane do ich wzrostu warunki zostaną spełnione, grzyby pojawiają się w wielkiej ilości, a las przeobraża się w prawdziwy, grzybowy raj!
A jak to jest w przypadku grzybów z rodziny truflowatych?
Trufle mimo swojego niepozornego wyglądu są najbardziej pożądanymi owocnikami świata. Nazywane często "jedzeniem bogów", należą w pierwszej kolejności do tych, którzy je znajdują.
Niektórzy śmiałkowie bez powodzenia próbują uprawiać trufle w nadziei na zrobienie wielkiego majątku. Najwykwintniejsi zbieracze grzybów odpowiadają, że nic nie zastąpi jednak natury i znakomitego węchu psów, wyspecjalizowanych w ich poszukiwaniu. Trufle rosną bowiem pod powierzchnią ziemi i nie można ich dostrzec gołym okiem.
Trufla biała
Najbardziej ceniona - trufla biała - jest uważana za głównego przedstawiciela trufli. Owocnik ten bywa znany jako trufla z Alby lub z Piemontu, gdyż występuje tam szczególnie obficie. Znaleźć ją można także w centralnych Włoszech oraz południowej Francji.
Ten cudowny smakołyk występuje zarówno w lasach iglastych jak i liściastych i mieszanych. Żyje w symbiozie z dębami, lipami, topolami i wierzbami. Aby się rozwinąć i dojrzeć, trufla biała potrzebuje szczególnego typu ziemi i równie szczególnych warunków klimatycznych. Podłoże musi był pulchne i wilgotne przez większą część roku, bogate w wapń. Zbiory tej trufli odbywają się od końca września do końca grudnia.
Owocniki trufli maja kulisty, nieregularny kształt, a ich średnica wynosi od 5 do 10 centymetrów. Niektórzy poszukiwacze tego gatunku uważają, że owocniki trufli swoją wielkością, kształtem i barwą przypominają ziemniaki! Przyjrzyjmy się im z bliska!
Górne powierzchnie trufli białych są przeważnie gładkie, ich skórkę pokrywają czasem porysowania lub pęknięcia barwy biało-szarej lub żółtej. Na ich przekroju widoczny jest marmurkowaty deseń w postaci brunatnych żyłek na ciemnoszarym tle.
Zdjęcie: Fotolia
Trufle wydzielają przyjemny aromat, który powoduje, że grzyby te są tak unikalne. Można go opisać jako połączenie zapachu piżma, czosnku, orzechów oraz ozonu. Ten dość silny i specyficzny aromat zwabia owady, które przyczyniają się do rozsiewania zarodników grzyba. Walory zapachowe trufli najbardziej rozpoznawalne są tylko w świeżych truflach, dlatego spożywane są zwykle na surowo.
Trufla letnia
Ta pogodnie brzmiąca nazwa grzyba, określana bywa także jako: trufla czarna, truflica lub pietrzak czarny. Niezależnie od nazwy jest grzybem, o którym marzą najwytrwalsi grzybiarze świata! Jest ona dosyć powszechna na terenie Włoch i Hiszpanii, ale szczególnie poszukiwana jest we Francji.
Występuje w lasach liściastych, przeważnie dębowych, ponieważ współżyje z ich korzeniami. Poszukiwać należy jej w górnej, próchnicznej warstwie gleby na głębokości 10 - 15 centymetrów, bardzo często w miejscach prześwietlonych.
Owocnik trufli czarnej jest kulisty i kształtem przypomina purchawkę. Jej powierzchnia jest ciemnobrunatna, chropowata, pokryta licznymi brodawkami o wklęsłych wierzchołkach. Po przekrojeniu grzyba ujrzymy najpierw białawy, następnie brązowy miąższ zaopatrzony w białe żyłki.
Ze względu na swój nadzwyczajny smak i aromat, jest szczególnie doceniana w kuchni francuskiej. Do jedzenia podawana jest najczęściej po krótkim okresie gotowania, uwalniającym bardzo intensywny i specyficzny zapach. Trufla jest szczególnie sławiona w tradycyjnym pasztecie strasburskim, specjałach z indyka lub bażanta!
Zdjęcie: Fotolia
Trufla biało-szara
Jest to gatunek który, ma najniższą wartość handlową w stosunku do wyżej opisanych odmian trufli. Młode okazy tego przysmaku z wyglądu przypominają truflę białą i bywają z nią mylone, kiedy jednak dojrzeją, stają się nieco ciemniejsze.
Różnicuje je przede wszystkim zapach, który początkowo lekki i przyjemny, staje się mdły i czosnkowy. Poszukiwać ich należy na glebach wapiennych, często w lasach iglastych i liściastych, w okresie wiosennym.
Poszukiwania trufli
Trufle były znane w Europie od przynajmniej dwóch tysięcy lat, co jest potwierdzone w dziełach klasycznych Greków i Rzymian, którzy już wtedy rozpisywali się nad użyciem trufli w kuchni, ich zbieraniem oraz sprzedażą.
W dzisiejszych czasach niezwykle interesujący jest sposób znajdowania trufli. We Francji do wykrywania tych kulinarnych brylantów wykorzystywane są specjalnie tresowane psy! Zwierzęta te w szczenięcym wieku otrzymują wraz z pokarmem odpadki trufli, aby zapoznały się z ich zapachem.
Dla przyuczonych w ten sposób psów wywęszenie tkwiących pod powierzchnia ziemi trufli nie stanowi żadnego problemu. Poza psami, do szukania drogocennych trufli wykorzystuje się także świnie lub niedźwiedzie, co było szczególnie praktykowane w latach 60-tych na terenach Rosji.
Co z tymi truflami?
Polacy uwielbiają czekoladowe trufle! By uniknąć nieporozumień w tej kwestii, przypominamy, że nie chodzi o wspomniane wyżej grzyby. Nazwą trufli w naszym kraju mianuje się zwykłe cukierki z dodatkiem alkoholu lub cukierki nadziewane. Trufle czekoladowe przybierają postać atrakcyjnych bryłek, obtoczonych najczęściej ciemnym, kakaowym proszkiem, wyglądem przypominając cenioną truflę czarną!
Co sadzicie na temat drogocennych trufli? Mieliście już kiedyś okazję posmakować ich w jakimś daniu? Czekamy na Wasze spostrzeżenia, a także inspirujące pomysły na potrawy z ich dodatkiem!
Redakcja poleca: Trufle jako przyprawa >>>
Grzyby do wzrostu potrzebują przede wszystkim dostatecznej wilgoci, optymalnej temperatury (ważna jest szczególnie różnica temperatur dnia i nocy) i promieni słonecznych. Niektóre gatunki występować mogą rzadziej, gdyż niekorzystnie wpływający na ich wzrost wiatr wysusza powierzchnie próchniczną ziemi.
Bywa, że grzyby wyrastają natychmiast po deszczu! Kiedy wszystkie wymagane do ich wzrostu warunki zostaną spełnione, grzyby pojawiają się w wielkiej ilości, a las przeobraża się w prawdziwy, grzybowy raj!
A jak to jest w przypadku grzybów z rodziny truflowatych?
Trufle mimo swojego niepozornego wyglądu są najbardziej pożądanymi owocnikami świata. Nazywane często "jedzeniem bogów", należą w pierwszej kolejności do tych, którzy je znajdują.
Niektórzy śmiałkowie bez powodzenia próbują uprawiać trufle w nadziei na zrobienie wielkiego majątku. Najwykwintniejsi zbieracze grzybów odpowiadają, że nic nie zastąpi jednak natury i znakomitego węchu psów, wyspecjalizowanych w ich poszukiwaniu. Trufle rosną bowiem pod powierzchnią ziemi i nie można ich dostrzec gołym okiem.
Trufla biała
Najbardziej ceniona - trufla biała - jest uważana za głównego przedstawiciela trufli. Owocnik ten bywa znany jako trufla z Alby lub z Piemontu, gdyż występuje tam szczególnie obficie. Znaleźć ją można także w centralnych Włoszech oraz południowej Francji.
Ten cudowny smakołyk występuje zarówno w lasach iglastych jak i liściastych i mieszanych. Żyje w symbiozie z dębami, lipami, topolami i wierzbami. Aby się rozwinąć i dojrzeć, trufla biała potrzebuje szczególnego typu ziemi i równie szczególnych warunków klimatycznych. Podłoże musi był pulchne i wilgotne przez większą część roku, bogate w wapń. Zbiory tej trufli odbywają się od końca września do końca grudnia.
Owocniki trufli maja kulisty, nieregularny kształt, a ich średnica wynosi od 5 do 10 centymetrów. Niektórzy poszukiwacze tego gatunku uważają, że owocniki trufli swoją wielkością, kształtem i barwą przypominają ziemniaki! Przyjrzyjmy się im z bliska!
Górne powierzchnie trufli białych są przeważnie gładkie, ich skórkę pokrywają czasem porysowania lub pęknięcia barwy biało-szarej lub żółtej. Na ich przekroju widoczny jest marmurkowaty deseń w postaci brunatnych żyłek na ciemnoszarym tle.
Zdjęcie: Fotolia
Trufle wydzielają przyjemny aromat, który powoduje, że grzyby te są tak unikalne. Można go opisać jako połączenie zapachu piżma, czosnku, orzechów oraz ozonu. Ten dość silny i specyficzny aromat zwabia owady, które przyczyniają się do rozsiewania zarodników grzyba. Walory zapachowe trufli najbardziej rozpoznawalne są tylko w świeżych truflach, dlatego spożywane są zwykle na surowo.
Trufla letnia
Ta pogodnie brzmiąca nazwa grzyba, określana bywa także jako: trufla czarna, truflica lub pietrzak czarny. Niezależnie od nazwy jest grzybem, o którym marzą najwytrwalsi grzybiarze świata! Jest ona dosyć powszechna na terenie Włoch i Hiszpanii, ale szczególnie poszukiwana jest we Francji.
Występuje w lasach liściastych, przeważnie dębowych, ponieważ współżyje z ich korzeniami. Poszukiwać należy jej w górnej, próchnicznej warstwie gleby na głębokości 10 - 15 centymetrów, bardzo często w miejscach prześwietlonych.
Owocnik trufli czarnej jest kulisty i kształtem przypomina purchawkę. Jej powierzchnia jest ciemnobrunatna, chropowata, pokryta licznymi brodawkami o wklęsłych wierzchołkach. Po przekrojeniu grzyba ujrzymy najpierw białawy, następnie brązowy miąższ zaopatrzony w białe żyłki.
Ze względu na swój nadzwyczajny smak i aromat, jest szczególnie doceniana w kuchni francuskiej. Do jedzenia podawana jest najczęściej po krótkim okresie gotowania, uwalniającym bardzo intensywny i specyficzny zapach. Trufla jest szczególnie sławiona w tradycyjnym pasztecie strasburskim, specjałach z indyka lub bażanta!
Zdjęcie: Fotolia
Trufla biało-szara
Jest to gatunek który, ma najniższą wartość handlową w stosunku do wyżej opisanych odmian trufli. Młode okazy tego przysmaku z wyglądu przypominają truflę białą i bywają z nią mylone, kiedy jednak dojrzeją, stają się nieco ciemniejsze.
Różnicuje je przede wszystkim zapach, który początkowo lekki i przyjemny, staje się mdły i czosnkowy. Poszukiwać ich należy na glebach wapiennych, często w lasach iglastych i liściastych, w okresie wiosennym.
Poszukiwania trufli
Trufle były znane w Europie od przynajmniej dwóch tysięcy lat, co jest potwierdzone w dziełach klasycznych Greków i Rzymian, którzy już wtedy rozpisywali się nad użyciem trufli w kuchni, ich zbieraniem oraz sprzedażą.
W dzisiejszych czasach niezwykle interesujący jest sposób znajdowania trufli. We Francji do wykrywania tych kulinarnych brylantów wykorzystywane są specjalnie tresowane psy! Zwierzęta te w szczenięcym wieku otrzymują wraz z pokarmem odpadki trufli, aby zapoznały się z ich zapachem.
Dla przyuczonych w ten sposób psów wywęszenie tkwiących pod powierzchnia ziemi trufli nie stanowi żadnego problemu. Poza psami, do szukania drogocennych trufli wykorzystuje się także świnie lub niedźwiedzie, co było szczególnie praktykowane w latach 60-tych na terenach Rosji.
Co z tymi truflami?
Polacy uwielbiają czekoladowe trufle! By uniknąć nieporozumień w tej kwestii, przypominamy, że nie chodzi o wspomniane wyżej grzyby. Nazwą trufli w naszym kraju mianuje się zwykłe cukierki z dodatkiem alkoholu lub cukierki nadziewane. Trufle czekoladowe przybierają postać atrakcyjnych bryłek, obtoczonych najczęściej ciemnym, kakaowym proszkiem, wyglądem przypominając cenioną truflę czarną!
Co sadzicie na temat drogocennych trufli? Mieliście już kiedyś okazję posmakować ich w jakimś daniu? Czekamy na Wasze spostrzeżenia, a także inspirujące pomysły na potrawy z ich dodatkiem!
Redakcja poleca: Trufle jako przyprawa >>>
LauraLaura
marcinka