Świat grzybów jest przeogromny, a wśród nich znajdziemy gatunki jadalne, niejadalne i trujące. Oprócz 34 gatunków grzybów dopuszczonych do obrotu handlowego i przetwórstwa, istnieje szereg owocników jadalnych nie objętych takim rozporządzeniem. Powodem jest przede wszystkim możliwość pomyłki z podobnymi do nich grzybami trującymi.
Sąsiadujący z lasem mieszkańcy wsi spożywają na ogół więcej gatunków grzybów, a należą do nich także te z rodziny gołąbkowatych. Wszystkie odmiany gołąbków o łagodnym smaku można spożywać, natomiast te piekące lub gorzkie nie nadają się do konsumpcji, nawet po ich ugotowaniu!
Gołąbek cukrówka
Owocnik ten zwany jest również pod nazwą: surojadka cukrowa, czerwonka, gołąbek skórzasty czy syrojeżka zamszowa. Występuje on zarówno w lasach iglastych jak i liściastych - głównie pod bukami na glebach wapiennych. Wśród leśnego runa znajdziemy go od lipca do października, czyli tak jak przeważającą część grzybów.
Gołąbek cukrówka jest dość okazałym grzybem. Wyróżnia się niskim, białym z różowymi smugami trzonem, na którym usadzony jest niekształtny, wklęsły w środku kapelusz. Jego górna powierzchnia jest bardzo zmienna, najczęściej brązowo-fioletowa lub purpurowa.
W dolnej części kapelusza znajdują się dość grube i szerokie blaszki, które są najczęściej białe lub bladoróżowe.
Okaz ten jest jednym z najsmaczniejszych i najbardziej wartościowych gołąbków! Smakołyk ten ma bardzo przyjemny smak i zapach, o czym świadczy jego nazwa gatunkowa. Zjadany jest w sałatkach lub nawet na surowo! Warto wykorzystać go też do kremowej zupy lub dań mięsnych.
Zdjęcie: Fotolia
Gołąbek kunowy
Smakołyk ten występuje najczęściej w miejscach, w których na ogół spodziewamy się borowika, czyli w lasach dębowych. Czasem zdarza się, że grzybiarz z radością sięga po niewielki grzyb o pięknym i półkulistym kapeluszu, podnosi go i spotyka go rozczarowanie, albowiem u spodu kapelusza zobaczył blaszki, a nie rurki. Wyrzucając go pozbywa się bardzo smacznego owocnika czyli właśnie gołąbka kunowego!
Charakteryzuje się on twardym, zbitym, jednolicie brązowym kapeluszem, który ma średnicę od 7 do 13 centymetrów. Jego brzegi są zawsze podwinięte ku dołowi, a środek jest wklęsły. Blaszki są początkowo białe, następnie zaś kremowe.
Okaz ten wyróżnia się delikatnym zapachem i słodkawym, orzechowym smakiem co sprawia, że jest on doskonałym dodatkiem do potraw. Śmiało wykorzystać go można do smażenia, gotowania, duszenia, a nawet zapiekania! Koniecznie sprawdźcie jak cudownie zasmakuje kartoflana z dodatkiem tego gołąbka!
Gołąbek błotny
Gołąbek błotny to gatunek grzyba, którego nie da się przegapić! Jest on okazałym, blaszkowym przysmakiem, który rośnie przez całe lato w wilgotnych lasach iglastych. Owocuje najczęściej wśród wysokiego mchu i krzewów borówki czarnej. Przechadzając się pośród leśnych ścieżek poznać go można po gładkim, delikatnie błyszczącym kapeluszu o miłej dla oka czerwonej barwie.
Mocny i długi trzon gołąbka błotnego jest biały, miejscami zabarwiony na różowo. Jego wnętrze jest gąbczaste i mniej twarde od pozostałych gatunków.
Jeśli zbieramy tego gołąbka jesienią, powinniśmy upewnić się najpierw czy nie mamy do czynienia z podobnym, ale niejadalnym i ostrym w smaku grzybem! W tym celu wystarczy spróbować niewielkiego kawałka miąższu kapelusza wraz z blaszkami. Jeśli nie czujemy goryczy, śmiało wykorzystać go możemy w naszych kulinarnych eksperymentach.
Ten cudowny dla oka przysmak zjadać można na surowo lub użyć jako domieszki do różnego rodzaju surówek i sałatek.
Gołąbek zielonawy
Wiecie, że ten dobrze znany zbieraczom grzyb nosi też miano zielonka, cyganka , brzozówki i serowiatka zielonawego?
Owy okaz dzięki swojemu przyjemnemu smakowi należy do najczęściej przez grzybiarzy poszukiwanych osobników z rodziny gołąbkowatych.
Tenże wspomniany dar lasu jest łatwy do rozpoznania i nie posiada trującego odpowiednika. Jego barwa jest co prawda zbliżona do muchomora sromotnikowego, ale wszystkie pozostałe cechy są tak różne, że nawet przy zachowaniu minimum ostrożności pomyła jest wręcz niemożliwa! W okresie jesiennym występuje najczęściej pod dębami i brzozami, gdyż wytwarza na ich korzeniach mikoryzę.
Zdjęcie: Fotolia
Gołąbek zielony charakteryzuje się okrągłym, dość grubym i spłaszczonym kapeluszem oraz cylindrycznym trzonem. Skórka pokrywająca kapelusz ma barwę zieloną, która w czasie suszy bywa spękana, blaszki i trzon są natomiast śnieżnobiałe.
Wśród kilu gatunków jadalnych gołąbków, właśnie ten wyróżnia się największą wartością odżywczą i smakową! Owocnik ten obfituje bowiem w witaminę B1, B3, B5, PP, niewielkie ilości witaminy A i cennej dla zdrowia witamy D!
W grzybach tych znajdziemy taż mnóstwo soli mineralnych, w tym takich pierwiastków jak potas, fosfor, wapń, sód, żelazo, mangan, miedź, fluor, ołów. Dodatkowo w kapeluszu znajdziemy siarkę, w jego skórce - chrom i krzem, a w trzonie - wapń i glin!
Zielony przysmak dodać możecie zarówno do dań mięsnych jaki i warzywnych, a także do sałatek, zapiekanek, tart czy przekąsek.
Czy gołąbki należą do grzybów, które wędrują do Waszych koszy? Zachęcamy do zapoznania się z tymi owocnikami i tworzenia z ich udziałem oryginalnych dań!
Dowiedz się więcej na temat gołąbka jadalnego >>>
Sąsiadujący z lasem mieszkańcy wsi spożywają na ogół więcej gatunków grzybów, a należą do nich także te z rodziny gołąbkowatych. Wszystkie odmiany gołąbków o łagodnym smaku można spożywać, natomiast te piekące lub gorzkie nie nadają się do konsumpcji, nawet po ich ugotowaniu!
Gołąbek cukrówka
Owocnik ten zwany jest również pod nazwą: surojadka cukrowa, czerwonka, gołąbek skórzasty czy syrojeżka zamszowa. Występuje on zarówno w lasach iglastych jak i liściastych - głównie pod bukami na glebach wapiennych. Wśród leśnego runa znajdziemy go od lipca do października, czyli tak jak przeważającą część grzybów.
Gołąbek cukrówka jest dość okazałym grzybem. Wyróżnia się niskim, białym z różowymi smugami trzonem, na którym usadzony jest niekształtny, wklęsły w środku kapelusz. Jego górna powierzchnia jest bardzo zmienna, najczęściej brązowo-fioletowa lub purpurowa.
W dolnej części kapelusza znajdują się dość grube i szerokie blaszki, które są najczęściej białe lub bladoróżowe.
Okaz ten jest jednym z najsmaczniejszych i najbardziej wartościowych gołąbków! Smakołyk ten ma bardzo przyjemny smak i zapach, o czym świadczy jego nazwa gatunkowa. Zjadany jest w sałatkach lub nawet na surowo! Warto wykorzystać go też do kremowej zupy lub dań mięsnych.
Zdjęcie: Fotolia
Gołąbek kunowy
Smakołyk ten występuje najczęściej w miejscach, w których na ogół spodziewamy się borowika, czyli w lasach dębowych. Czasem zdarza się, że grzybiarz z radością sięga po niewielki grzyb o pięknym i półkulistym kapeluszu, podnosi go i spotyka go rozczarowanie, albowiem u spodu kapelusza zobaczył blaszki, a nie rurki. Wyrzucając go pozbywa się bardzo smacznego owocnika czyli właśnie gołąbka kunowego!
Charakteryzuje się on twardym, zbitym, jednolicie brązowym kapeluszem, który ma średnicę od 7 do 13 centymetrów. Jego brzegi są zawsze podwinięte ku dołowi, a środek jest wklęsły. Blaszki są początkowo białe, następnie zaś kremowe.
Okaz ten wyróżnia się delikatnym zapachem i słodkawym, orzechowym smakiem co sprawia, że jest on doskonałym dodatkiem do potraw. Śmiało wykorzystać go można do smażenia, gotowania, duszenia, a nawet zapiekania! Koniecznie sprawdźcie jak cudownie zasmakuje kartoflana z dodatkiem tego gołąbka!
Gołąbek błotny
Gołąbek błotny to gatunek grzyba, którego nie da się przegapić! Jest on okazałym, blaszkowym przysmakiem, który rośnie przez całe lato w wilgotnych lasach iglastych. Owocuje najczęściej wśród wysokiego mchu i krzewów borówki czarnej. Przechadzając się pośród leśnych ścieżek poznać go można po gładkim, delikatnie błyszczącym kapeluszu o miłej dla oka czerwonej barwie.
Mocny i długi trzon gołąbka błotnego jest biały, miejscami zabarwiony na różowo. Jego wnętrze jest gąbczaste i mniej twarde od pozostałych gatunków.
Jeśli zbieramy tego gołąbka jesienią, powinniśmy upewnić się najpierw czy nie mamy do czynienia z podobnym, ale niejadalnym i ostrym w smaku grzybem! W tym celu wystarczy spróbować niewielkiego kawałka miąższu kapelusza wraz z blaszkami. Jeśli nie czujemy goryczy, śmiało wykorzystać go możemy w naszych kulinarnych eksperymentach.
Ten cudowny dla oka przysmak zjadać można na surowo lub użyć jako domieszki do różnego rodzaju surówek i sałatek.
Gołąbek zielonawy
Wiecie, że ten dobrze znany zbieraczom grzyb nosi też miano zielonka, cyganka , brzozówki i serowiatka zielonawego?
Owy okaz dzięki swojemu przyjemnemu smakowi należy do najczęściej przez grzybiarzy poszukiwanych osobników z rodziny gołąbkowatych.
Tenże wspomniany dar lasu jest łatwy do rozpoznania i nie posiada trującego odpowiednika. Jego barwa jest co prawda zbliżona do muchomora sromotnikowego, ale wszystkie pozostałe cechy są tak różne, że nawet przy zachowaniu minimum ostrożności pomyła jest wręcz niemożliwa! W okresie jesiennym występuje najczęściej pod dębami i brzozami, gdyż wytwarza na ich korzeniach mikoryzę.
Zdjęcie: Fotolia
Gołąbek zielony charakteryzuje się okrągłym, dość grubym i spłaszczonym kapeluszem oraz cylindrycznym trzonem. Skórka pokrywająca kapelusz ma barwę zieloną, która w czasie suszy bywa spękana, blaszki i trzon są natomiast śnieżnobiałe.
Wśród kilu gatunków jadalnych gołąbków, właśnie ten wyróżnia się największą wartością odżywczą i smakową! Owocnik ten obfituje bowiem w witaminę B1, B3, B5, PP, niewielkie ilości witaminy A i cennej dla zdrowia witamy D!
W grzybach tych znajdziemy taż mnóstwo soli mineralnych, w tym takich pierwiastków jak potas, fosfor, wapń, sód, żelazo, mangan, miedź, fluor, ołów. Dodatkowo w kapeluszu znajdziemy siarkę, w jego skórce - chrom i krzem, a w trzonie - wapń i glin!
Zielony przysmak dodać możecie zarówno do dań mięsnych jaki i warzywnych, a także do sałatek, zapiekanek, tart czy przekąsek.
Czy gołąbki należą do grzybów, które wędrują do Waszych koszy? Zachęcamy do zapoznania się z tymi owocnikami i tworzenia z ich udziałem oryginalnych dań!
Dowiedz się więcej na temat gołąbka jadalnego >>>
