W jednej z legend starożytnej Grecjii piękna Flis, opuszczona przez ukochanego, umarła z rozpaczy i zamieniła się w drzewo migdałowe. Kochanek, po powrocie z wojny, zrosił ziemię pod owym drzewem swoimi łzami a ono rozkwitło pięknie delikatnymi, białymi kwiatami i odtąd stało się symbolem dziewiczej miłości. Od wieków przypisywano migdałom tajemną moc. Miały przynosić szczęście, wpływać na płodność, chronić od bólu zęba i uderzenia pioruna. Obecnie wykorzystuje się je przy leczeniu chorób układu moczowego i dróg żółciowych, przy schorzeniach oskrzeli, suchym kaszlu i chrypie - jako składnik leków wykrztuśnych. Zawierają dużo tłuszczu, ale większość to tłuszcze nienasycone i wspaniały kwas alfa-linolenowym. Ich jedzenie pomaga obniżyć poziom złego cholesterolu we krwi, obniża ryzyko wystąpienia zawału serca. Migdały zawierają także mnóstwo wit. E chroniącą nas i naszą skórę przed wolnymi rodnikami a także przed miażdżycą, udarami mózgu i nowotworami. Poza tym pełne są wit. B1, B2, PP, magnezu, potasu, wapnia, żelaza i fosforu oraz wartościowych protein i nierozpuszczalnego błonnika wspomagającego pracę jelit. Jedząc migdały wspomagamy funkcjonowanie mózgu a co za tym idzie pamięci i koncentracji. Zawarty w nich cynk wpływa dobrze na włosy, paznokcie a także na naszą odporność na infekcje. Migdały możemy po prostu chrupać surowe albo dodawać do surówek czy sałatek. Płatki migdałowe mogą służyć jako panierka do mięs oraz ryb. Zmielonych używa się do ciast i wytwarza z nich masę marcepanową. Mleczko migdałowe, wytwarzane ze zmielonych i zalanych wodą orzeszków, jest nie tylko pysznym napojem, ale stosuje się je także leczniczo w stanach napięć nerwowych.
