W dawnej Polsce sos nazywano gąszczem, juchą lub podlewą. Staropolska kuchnia znana była z 4 rodzajów sosów, ciężkich i zawiesistych: żółtego z szafranem, czerwonego z sokiem wiśniowym, czarnego ze śliwkowych powideł i szarego z cebuli. Wśród staropolskich sosów wymienia się także sos migdałowy, winny, z siekanym mięsem, grzybowy, grochowy, sosy białe z mleka zsiadłego „zaprawiane pieprzem, cynamonem, imbirem, kaparami, oliwkami i gałką muszkatołową”. Sos do pieczystego niegdyś nazywano często kondymentem, kwaśny, rzadki sos do mięs zaprawiany octem – salsą, zaś gorzki sos do ryb i mięs – saporem. Niektóre sosy np. grzybowy, podawane były jako osobna potrawa. Dopiero w XVIII wieku pod wpływem kuchni francuskiej w Rzeczypospolitej pojawiła się moda na delikatne, aromatyczne sosy beszamelowe, pieczarkowe, rakowe i majonezowe.
