Dzisiaj rozmawiałam z babcią, ale nie moją. Taka zwykła pani zupełnie obca. Zadbana, elegancka, uśmiechnięta. Odbierała wnuczkę z zajęć tanecznych. Synowa pracuje do późna, syn w delegacji, kto ma pomóc jak nie babcia. Tak sobie pomyślałam, że gdyby babcia była zawodem to chyba bardzo opłacalnym. Spotykam je na każdym kroku- odprowadzają wnuki do przedszkola, szkoły, odbierają, zawożą na taniec, karate, na drugi koniec miasta. Często zabierają dzieci na wakacje.Ta babcia , którą spotkałam opiekuje się dwiema swoimi wnuczkami prawie cały dzień. To nie jest łatwe, trzeba wiele cierpliwości. Jednak ta cierpliwość przychodzi im łatwiej niż nam-rodzicom.Ja tez mam rodziców i oni są dziadkami dla moich córek. I nigdy, naprawdę nigdy, nie przypominam sobie z dzieciństwa moich rodziców tak cierpliwych i wyrozumiałych jak teraz w stosunku do moich dzieci.Babcia zawsze ma dla wnuka czas, mama niekoniecznie. Babcie, ale dziadkowie również, są taką wartością dla naszych dzieci, że nawet tego nie zauważamy bo jest dla nas oczywista. I chyba zbyt rzadko o tym pamiętamy. Warto im to w jakikolwiek sposób dać do zrozumienia- nie tylko od święta.
Gość