Kapusta jest warzywem dostępnym przez cały rok. Jej główki przechowuje się do lutego, a kapustę kiszoną w beczce - do wiosny. Gdy u schyłku wiosny kiszona kapusta jest już niesmaczna, pojawia się na rynku młoda wczesna kapusta.
W kapuście cenimy najbardziej witaminę C. Cennym składnikiem, jaki zawiera, jest również wapń oraz żelazo, będące koniecznym składnikiem krwi, a mianowicie tego barwnika, który nadaje jej czerwone zabarwienie. Barwnik we krwi konieczny jest bowiem do rozprowadzania tlenu po całym organizmie. Niedostateczna ilośc żelaza we krwi powoduje anemię.
Najbogatsze w żelazo i karoten są zewnętrzne liście kapusty, wewnętrzne zawierają w dużych ilościach witaminę C. Najbogatszy w witaminę C jest głąb kapuściany. Stąd wniosek, że z kapusty nie należy nic odrzucac prócz zgniłych liści i części zdrewniałych.
Kapusta kiszona jest bardzo cennym produktem. Kwas w niej zawarty sprawia, że witaminy dobrze się zachowują prawie do wiosny. Oprócz tego zapobiega ona gniciu, które w jelitach ludzkich zachodzi wskutek działania niektórych znajdujących się tam bakterii.
Im bliżej wiosny, tym więcej witamin i składników mineralnych przechodzi z kapusty do soku, który się z niej wydzielił. Dlatego sok ten należy skrzętnie wykorzystywac, np. dodawac do zup w celu zakwaszenia zamiast octu lub podawac do picia z dodatkiem wody i cuktu. Dlatego też, nie powinno się płukac i odciskac kapusty kiszonej oraz pozostawiac przez kilka godzin przed posiłkiem na sicie dla odsączenia. Powietrze i światło działają niszcząco na witaminy.
Jeżeli kapusta jest zbyt kwaśna, należy zmniejszyc jej ilośc (np. do kapuśniaku), lecz nie płukac. Połączenie mięsa z kapustą jest bardzo wskazane, gdyż kapusta doskonale uzupełnia brak wapnia i witaminy C w mięsie. Dodatek mięsa do kapusty sprzyja zachowaniu wartości witaminowej całej potrawy.
Spośród odmian kapusty dużą wartośc pod względem witaminowym i mineralnym przedstawia brukselka - jedno z nielicznych naszych warzyw zimowych. Kapusta czerwona zawiera więcej witamin niż biała, kapusta włoska zaś więcej wapnia.
W kapuście cenimy najbardziej witaminę C. Cennym składnikiem, jaki zawiera, jest również wapń oraz żelazo, będące koniecznym składnikiem krwi, a mianowicie tego barwnika, który nadaje jej czerwone zabarwienie. Barwnik we krwi konieczny jest bowiem do rozprowadzania tlenu po całym organizmie. Niedostateczna ilośc żelaza we krwi powoduje anemię.
Najbogatsze w żelazo i karoten są zewnętrzne liście kapusty, wewnętrzne zawierają w dużych ilościach witaminę C. Najbogatszy w witaminę C jest głąb kapuściany. Stąd wniosek, że z kapusty nie należy nic odrzucac prócz zgniłych liści i części zdrewniałych.
Kapusta kiszona jest bardzo cennym produktem. Kwas w niej zawarty sprawia, że witaminy dobrze się zachowują prawie do wiosny. Oprócz tego zapobiega ona gniciu, które w jelitach ludzkich zachodzi wskutek działania niektórych znajdujących się tam bakterii.
Im bliżej wiosny, tym więcej witamin i składników mineralnych przechodzi z kapusty do soku, który się z niej wydzielił. Dlatego sok ten należy skrzętnie wykorzystywac, np. dodawac do zup w celu zakwaszenia zamiast octu lub podawac do picia z dodatkiem wody i cuktu. Dlatego też, nie powinno się płukac i odciskac kapusty kiszonej oraz pozostawiac przez kilka godzin przed posiłkiem na sicie dla odsączenia. Powietrze i światło działają niszcząco na witaminy.
Jeżeli kapusta jest zbyt kwaśna, należy zmniejszyc jej ilośc (np. do kapuśniaku), lecz nie płukac. Połączenie mięsa z kapustą jest bardzo wskazane, gdyż kapusta doskonale uzupełnia brak wapnia i witaminy C w mięsie. Dodatek mięsa do kapusty sprzyja zachowaniu wartości witaminowej całej potrawy.
Spośród odmian kapusty dużą wartośc pod względem witaminowym i mineralnym przedstawia brukselka - jedno z nielicznych naszych warzyw zimowych. Kapusta czerwona zawiera więcej witamin niż biała, kapusta włoska zaś więcej wapnia.
