Chop suey - (czyt. czop su:i) składa się z mięsa - najczęściej kurczaka, wołowiny lub ryb i krewetek oraz jajek smażonych na szybko z warzywami. Do dania dodaje się kiełki sojowe, kapustę, seler naciowy oraz zagęszcza sosem ze skrobi kukurydzianej lub ziemniaczanej. Najczęściej chop suey podaje się z ryżem, ale może stać się daniem chow mein jeśli zamiast ryżu podane je ze smażonym makaronem.
Uważa się, że danie chop suey zostało wymyślone przez chińskich emigrantów w USA. Bardziej prawdopodobne jest to, że jest to odmiana dania tsap seui (co znaczy rozmaite resztki) powszechnym w mieście Taishan na południu Chin, skąd duża grupa wczesnych emigrantów pochodzi. Danie chop suey miało swoje skromne początki wśród farmerów warzyw. Wieczorem po skończonej pracy smażyli szybko pędy i resztki niesprzedanych warzyw - nawet do dziesięciu różnych w jednym daniu.
Lista barwnych historyjek o pochodzeniu tego dania jest długa i jest doskonałym przykładem kulinarnej mitologii. Podobno wymyślili je amerykańscy Chińczycy pracujący przy budowie kolei transkontynentalnej w XIX wieku. Inna opowieść mówi, że w czasie wizyty premiera Li Hongzhanga w USA w roku 1896 jego kucharz stworzył to danie tak, aby smakowało zarówno Chińczykom jak i Amerykanom. Jeszcze inna historyjka mówi, że Li wszedł do chińskiej restauracji, gdy restauracja w hotelu, w którym przebywał, została zamknięta i szef kuchni w małej knajpce zawstydzony, że nie ma nic do zaoferowania wymyślił to danie z resztek jakie miał w kuchni. Nie ma na to żadnego dowodu i prawie niemożliwe jest, aby premier Li poszedł do lokalnej restauracji mając ze sobą swoich kucharzy. Jedynie co może być prawdopodobne jest to, że właściciele chińskich restauracji wykorzystali pobyt premiera Li na promocję chop suey jako jego ulubione danie.
Kolejna historia o początkach dania mówi, że w drugiej połowie XIX wieku chiński kucharz w San Francisco musiał po godzinach coś podać pijanym górnikom, ale nie miał już nic świeżego. Aby uniknąć pobicia wrzucił resztki warzyw do woka i podał je zadowolonym górnikom, a gdy zapytali co to jest odpowiedział Chopped Sui (posiekane kawałki).
Zdjęcie: Fotolia
W artykule z 1884 roku w piśmie Brooklyn Eagle autor Wong Chin Foo pisze, że “chop suey może słusznie być nazwane narodowym daniem Chin”. W 1888 roku danie opisane jest jako “podstawowe pożywienie chińskich łakomczuchów to chop svey (nieprawidłowo napisane suey), mieszanka kurzych wątróbek i żołądków, grzybów, kiełków bambusowych, świńskich flaczków i kiełków sojowych duszonych razem z przyprawami”.
Podczas podróży po USA w 1903 roku Liang Qichao, mieszkaniec prowincji Guangdong pisał, że w USA istnieje takie danie o nazwie chop suey, które jest popularnie serwowane w chińskich restauracjach, ale którego lokalni Chińczycy nie jedli.
Danie Chop suey jest znane prawie na całym świecie. Skosztować tego dania poza USA będziecie mogli m.in. w Kanadzie, Niemczech, Polsce, Indonezji, Indiach.
A Wy mieliście już okazję skosztować dania Chop suey? Lubicie chińską kuchnię? Czekamy na Wasze opinie!
Sprawdźcie przepis na pikantną zupkę chińską >>>
Uważa się, że danie chop suey zostało wymyślone przez chińskich emigrantów w USA. Bardziej prawdopodobne jest to, że jest to odmiana dania tsap seui (co znaczy rozmaite resztki) powszechnym w mieście Taishan na południu Chin, skąd duża grupa wczesnych emigrantów pochodzi. Danie chop suey miało swoje skromne początki wśród farmerów warzyw. Wieczorem po skończonej pracy smażyli szybko pędy i resztki niesprzedanych warzyw - nawet do dziesięciu różnych w jednym daniu.
Lista barwnych historyjek o pochodzeniu tego dania jest długa i jest doskonałym przykładem kulinarnej mitologii. Podobno wymyślili je amerykańscy Chińczycy pracujący przy budowie kolei transkontynentalnej w XIX wieku. Inna opowieść mówi, że w czasie wizyty premiera Li Hongzhanga w USA w roku 1896 jego kucharz stworzył to danie tak, aby smakowało zarówno Chińczykom jak i Amerykanom. Jeszcze inna historyjka mówi, że Li wszedł do chińskiej restauracji, gdy restauracja w hotelu, w którym przebywał, została zamknięta i szef kuchni w małej knajpce zawstydzony, że nie ma nic do zaoferowania wymyślił to danie z resztek jakie miał w kuchni. Nie ma na to żadnego dowodu i prawie niemożliwe jest, aby premier Li poszedł do lokalnej restauracji mając ze sobą swoich kucharzy. Jedynie co może być prawdopodobne jest to, że właściciele chińskich restauracji wykorzystali pobyt premiera Li na promocję chop suey jako jego ulubione danie.
Kolejna historia o początkach dania mówi, że w drugiej połowie XIX wieku chiński kucharz w San Francisco musiał po godzinach coś podać pijanym górnikom, ale nie miał już nic świeżego. Aby uniknąć pobicia wrzucił resztki warzyw do woka i podał je zadowolonym górnikom, a gdy zapytali co to jest odpowiedział Chopped Sui (posiekane kawałki).
Zdjęcie: Fotolia
W artykule z 1884 roku w piśmie Brooklyn Eagle autor Wong Chin Foo pisze, że “chop suey może słusznie być nazwane narodowym daniem Chin”. W 1888 roku danie opisane jest jako “podstawowe pożywienie chińskich łakomczuchów to chop svey (nieprawidłowo napisane suey), mieszanka kurzych wątróbek i żołądków, grzybów, kiełków bambusowych, świńskich flaczków i kiełków sojowych duszonych razem z przyprawami”.
Podczas podróży po USA w 1903 roku Liang Qichao, mieszkaniec prowincji Guangdong pisał, że w USA istnieje takie danie o nazwie chop suey, które jest popularnie serwowane w chińskich restauracjach, ale którego lokalni Chińczycy nie jedli.
Danie Chop suey jest znane prawie na całym świecie. Skosztować tego dania poza USA będziecie mogli m.in. w Kanadzie, Niemczech, Polsce, Indonezji, Indiach.
A Wy mieliście już okazję skosztować dania Chop suey? Lubicie chińską kuchnię? Czekamy na Wasze opinie!
Sprawdźcie przepis na pikantną zupkę chińską >>>
weronikaS
marcinka
niezły kąsek