Szpinak warzywny jest uprawiany i spożywany jako warzywo. Roślina pochodzi z terenów dawnej Persji, gdzie była uprawiana już przed dwoma tysiącami lat. Do Europy została sprowadzona najprawdopodobniej przez Arabów, którzy uprawiali szpinak w Hiszpanii w IX wieku. Rozpowszechnienie uprawy nastąpiło jednak dopiero w XVI wieku. W Polsce uprawiany jest obecnie na szeroką skalę, zarówno do spożycia w stanie świeżym, jak i do mrożenia. Szpinak zawiera wiele witamin, szczególnie A, z grupy B, PP i C. Ma też dużo przyswajalnego żelaza, manganu, magnezu, miedzi, wapnia, fosforu i jodu, a także niezbędnych makroelementów, takich jak sód, czy potas. Spożywanie nadmiaru szpinaku może jednak zwiększyć zawartość kwasu szczawiowego, a co za tym idzie szczawianu wapnia w organizmie. Dlatego najczęściej - aby ten niedobór wyrównać - szpinak (a także zupę szczawiową) podaje się z jajkiem. Aby zaś przyswoić z niego większą ilość żelaza - należy szpinak spożywać z roślinami bogatymi w witaminę C, jak choćby natka pietruszki.[5].Przez kilkadziesiąt lat uważano, że szpinak zawiera bardzo duże ilości żelaza, jednak okazało się to pomyłką wynikającą z przesunięcia przecinka dziesiętnego. Rzeczywista zawartość tego pierwiastka jest stosunkowo duża, ale nie tak, jak bywa przedstawiana w popularnych poradnikach
