Podobnie jak Szampania we Francji, miasteczko Tequila zdobyło sławę znaczenie przekraczającą jego niewielkie rozmiary – wiedzą o nim nawet ci amatorzy specyficznego alkoholu, którzy nigdy tutaj nie byli. Oddalone o niecałą godzinę Jazdona północny zachód od Guadalajary, leży w cieniu wygasłego wulkanu sięgającego 2950 m n.p.m. Tysiące hektarów wokół niego porastają niebieskawe krzewy Agave tequilana. Mimo że są setki rodzajów tej rośliny, prawo meksykańskie stanowi, że tequila musi być w co najmniej 51% zrobiona z gatunku Agape tequilana Weber, która rośnie tylko w okolicach Tequili. Najlepsze gatunki trunku są produkowane z wyciśniętego soku; do wyrobu tańszych używa się koncentratu. Po 8-10 latach uprawy z agawy usuwa się liście, pozostawiając 50-kilowy rdzeń, tzw. Piña, który miażdży się i gotuje na parze, a później rozdrabnia i wyciska. Po dodaniu drożdży i (niekiedy) cukru następuje czterodniowa fermentacja poprzedzająca dwie destylacje. Część bezbarwnego alkoholu przelewa się do butelek, a resztę do dębowych kadzi, gdzie leżakuje przez kilka lat, nabierając złotego koloru i łagodnego posmaku tequila añejo (czyli leżakującej przez co najmniej rok).
Mezcal i pulque to inne słynne meksykańskie alkohole. Pulque – jedyny napój alkoholowy znany najdawniejszym cywilizacjom indiańskim (używany w wielu przypadkach przez kapłanów, którzy pijąc go, wprowadzali się w trans), powstaje poprzez fermentację, nie destylację (destylacja nie była znana przed przybyciem konkwistadorów). W niewielkim stopniu halucynogenne, jest napojem o ostrym aromacie i zdecydowanym smaku. Pije się je w pulquerĩas, które mają przeważnie męską klientelę, głownie robotniczą. Gdy pulque jest doprawione owocami, na przykład guawą, ananasem czy truskawkami, staje się przyjemne w smaku i czasem jest podawane na weselach lub innych imprezach. Mezcal jest wysokoprocentowym trunkiem który – podobnie jak tequila – został poddany destylacji, ale innym sposobem. Mały robak zakonserwowany w alkoholu produkowanym w okolicach stanu Oaxaca (mezcal con gusano) jest używany za wyjątkowy przysmak.
Tequila jako jedyna z trzech wymienionych wyżej alkoholi zyskała uznanie na świecie, zwłaszcza w Stanach Zjednoczonych, które w 2002r., kupiły od południowego sąsiada 7,2 mln skrzynek po 12 butelek. Tequila stała się słynna już w XVII w., ale międzynarodową sławę zawdzięcza głównie żołnierzom z USA spędzającym urlopy w Tijuanie i innych przygranicznych miastach podczas II wojny światowej. Sprzedaż tego alkoholu podwoiła się w ciągu ostatniej dekady dzięki popularności koktajlu Margarita, a niedawno również dzięki obniżkom cen. Rytuał picia tequili ma kilka wersji, jedna z nich to nasypanie szczypty soli w zagłębienie między kciukiem i palcem wskazującym, a następnie wyciśniętej na nią soku z limonki. Po zlisaniu mokrej mieszaniny upija się łyk z caballito (mały kieliszek używany do picia tequili) – chodzi o uzyskanie odpowiedniej równowagi między silnymi wrażaniem, gdy słodki płomień trunku uzupełnia słono-kwaśny smak „zakąski”. Niektórzy piją tequilę z dodatkiem Sangria, ostrej mieszanki zawierającej sok pomidorowy i pomarańczowy.
Mezcal i pulque to inne słynne meksykańskie alkohole. Pulque – jedyny napój alkoholowy znany najdawniejszym cywilizacjom indiańskim (używany w wielu przypadkach przez kapłanów, którzy pijąc go, wprowadzali się w trans), powstaje poprzez fermentację, nie destylację (destylacja nie była znana przed przybyciem konkwistadorów). W niewielkim stopniu halucynogenne, jest napojem o ostrym aromacie i zdecydowanym smaku. Pije się je w pulquerĩas, które mają przeważnie męską klientelę, głownie robotniczą. Gdy pulque jest doprawione owocami, na przykład guawą, ananasem czy truskawkami, staje się przyjemne w smaku i czasem jest podawane na weselach lub innych imprezach. Mezcal jest wysokoprocentowym trunkiem który – podobnie jak tequila – został poddany destylacji, ale innym sposobem. Mały robak zakonserwowany w alkoholu produkowanym w okolicach stanu Oaxaca (mezcal con gusano) jest używany za wyjątkowy przysmak.
Tequila jako jedyna z trzech wymienionych wyżej alkoholi zyskała uznanie na świecie, zwłaszcza w Stanach Zjednoczonych, które w 2002r., kupiły od południowego sąsiada 7,2 mln skrzynek po 12 butelek. Tequila stała się słynna już w XVII w., ale międzynarodową sławę zawdzięcza głównie żołnierzom z USA spędzającym urlopy w Tijuanie i innych przygranicznych miastach podczas II wojny światowej. Sprzedaż tego alkoholu podwoiła się w ciągu ostatniej dekady dzięki popularności koktajlu Margarita, a niedawno również dzięki obniżkom cen. Rytuał picia tequili ma kilka wersji, jedna z nich to nasypanie szczypty soli w zagłębienie między kciukiem i palcem wskazującym, a następnie wyciśniętej na nią soku z limonki. Po zlisaniu mokrej mieszaniny upija się łyk z caballito (mały kieliszek używany do picia tequili) – chodzi o uzyskanie odpowiedniej równowagi między silnymi wrażaniem, gdy słodki płomień trunku uzupełnia słono-kwaśny smak „zakąski”. Niektórzy piją tequilę z dodatkiem Sangria, ostrej mieszanki zawierającej sok pomidorowy i pomarańczowy.
