Moda na gotowanie makaronu al dente wzięła się z Włoch. Tym mianem nazywa się perfekcyjnie ugotowany makaron, czyli tak naprawdę lekko niedogotowany. Włosi nie tolerują przegotowanego makaronu, według nich makaron zawsze musi być lekko twardawy i stawić delikatny opór przy gryzieniu. Inną przyczyną takie sposoby gotowanie jest to, że każdym makaron jeszcze "dojdzie" po dodaniu do niego dowolnego sosu.
Makaron al dente najlepiej gotować przestrzegając zaleceń producentów podanych na opakowaniu. Różne rodzaje makaronów - w zależności od grubości czy rodzaju mąki z której są zrobione, gotuje się odpowiednio długo - od 5 do 12 minut.
Wodą do gotowanie makaronu należy posolić. Makaron zawsze wrzucamy do wrzącej wody, mieszamy, czekamy aż woda ponownie zawrze i dopiero wtedy zmniejszamy płomień. Możemy do woda dodać odrobinę oliwy, by mieć pewność, że makaron po ugotowaniu się nie sklei.
Jeśli nie jesteśmy pewni, czy makaron już jest ugotowany, wystarczy go po porostu spróbować.
Po ugotowaniu makaron należy od razu odcedzić. Nie należy go trzymać w ciepłej wodzie, bo się rozmiękczy. Makaron można też przelać zimną wodą, by zatrzymać dalszy proces "dochodzenia" makaronu pod wpływem ciepła.
Poznaj niezwykły przepis na makaron z pesto z bobu >>>
Makaron al dente najlepiej gotować przestrzegając zaleceń producentów podanych na opakowaniu. Różne rodzaje makaronów - w zależności od grubości czy rodzaju mąki z której są zrobione, gotuje się odpowiednio długo - od 5 do 12 minut.
Wodą do gotowanie makaronu należy posolić. Makaron zawsze wrzucamy do wrzącej wody, mieszamy, czekamy aż woda ponownie zawrze i dopiero wtedy zmniejszamy płomień. Możemy do woda dodać odrobinę oliwy, by mieć pewność, że makaron po ugotowaniu się nie sklei.
Jeśli nie jesteśmy pewni, czy makaron już jest ugotowany, wystarczy go po porostu spróbować.
Po ugotowaniu makaron należy od razu odcedzić. Nie należy go trzymać w ciepłej wodzie, bo się rozmiękczy. Makaron można też przelać zimną wodą, by zatrzymać dalszy proces "dochodzenia" makaronu pod wpływem ciepła.
Kiedyś makaron przyrządzano samodzielnie w domu. Te czasy pamiętają zapewne nasze mamy i babcie. Najbardziej podstawowy przepis na makaron obejmuje wodę, mąkę i niekiedy jaja. Powstaje wtedy makaron jajeczny. Do makaronu można również dodać inne składniki.
Makaron przygotowywany w domu, ten najprostszy, jajeczny, aby wyszeł dobry, trzeba by ło przede wszystkim dobrze wyrobić ciasto. Czyli najpierw, po przygotowaniu składników, należało je ze sobą wymieszać i wyrabiać - najczęściej właśnie dłońmi. Następnie ciasto kroiło się na mniejsze porcje i każdą z tych porcji trzeba było rozwałkować.
Potem rozwałkowane ciasto kroiło się w paseczki (ich grubość zależała od tego, do czego ma być dany makaron użyty oraz od potrzeb i upodobań). Te paseczki układało się na przykład na stolnicy i suszyło. Kiedy makaron wysechł wkładało się go do torebek i gotowe.
Historia makaronu
Wiadomo, że makaron to produkt, który istnieje już wiele tysięcy lat. Najstarszy został odnaleziony w Chinach (miał cztery tysiące lat). Znajdował się on w wiosce, położonej nad brzegiem Żółtej Rzeki. Ciekawostką jest to, że makaron to najstarsze jedzenie, które zostało odkryte przez archeologów.Jest wiele legend odnośnie tego, jak makaron znalazł się w Europie. Jedna z nich głosi, że stało się tak za sprawą weneckiego podróżnika Marco Polo.
Makaron współcześnie
Obecnie występuje wiele odmian makaronu. Mowa o kształtach, rodzajach i kolorach. Właściwa gama jest bardzo szeroka. Mamy makaron świderki (fusilli), nitki (capellini) ,grube rurki (cannelloni), skośne cienkie rurki (penne), białe nitki (makaron ryżowy), wąskie spirale (gemelli). To tylko niektóre rodzaje, a jest ich naprawdę wiele.
Najwięcej makaronu spożywa się we Włoszech i to właśnie ten kraj kojarzy się z nim właściwie najbardziej. Włosi zjadają prawie 10 razy więcej makaronu niż Polacy i to w przeróżnej postaci (u nas głównie stosuje się go do zup).
W makaronie, w 100 gramach , znajduje się bardzo dużo skrobi około 75%. 12% stanowi woda, 10-13% proteiny. Reszta to włókna oraz witaminy B1, B2, PP oraz sole mineralne. Makaron powinien być spożywany z innymi produktami, które posiadają różny od makaronu skład białek. Dzięki temu poprawiona zostanie ich wartość żywieniowa.
Makaron wcale nie jest tuczący. Wedle ogólnej opinii odradza się jedzenie makaronu, ponieważ tuczy. Jak dowiedziono, wcale tak nie jest. Makaron sam w sobie nie jest tuczący, dopiero podany z sosami taki się staje. Podobnie zresztą jest z ziemniakami, same w sobie nie tuczą, jedynie podane na przykład z tłuszczem.
Makaron, według zdania dietetyków, powinniśmy jadać codziennie. Po jego spożyciu długo odczuwamy uczucie sytości. To wszystko dzięki temu, że makaron zawiera w sobie dużo skrobi. Skrobia jest węglowodanem złożonym. Długo i równomiernie rozkłada się w naszym organizmie. Stanowi ona dla naszego organizmu długotrwałe źródło energii.
Poznaj niezwykły przepis na makaron z pesto z bobu >>>
Gość
Gość
Gość
Gość
This... Epic.
Gość
Gość
Gość
Gość