Soczewica

Uprawia się ją od ponad 4000 lat. W starożytnym Rzymie, Grecji czy Egipcie jej ziarna były podstawowym pożywienie. Dzisiaj uprawia się ją przeważnie w krajach Bliskiego Wschodu, ale także w Hiszpanii, Francji i USA. Polscy naukowcy, z ośrodka lubelskiego, także mogą się poszczycić rodzimymi odmianami soczewicy o wdzięcznych nazwach Tina, Anita i Izka. W podłużnych strączkach soczewicy znajdziemy od 1 do 3 dość dużych, okrągłych, spłaszczonych nasionek. Są doskonałym źródłem białka i protein. Poza tym zawierają skrobię, składniki mineralne (wapń, fosfor) a także witaminy i karoten. Duża zawartość żelaza i kwasu foliowego wspomaga produkcję czerwonych krwinek w organiźmie i reguluje działanie naszego systemu nerwowego. Ponieważ soczewicą ma niski indeks glikemiczny, można ją spożywać w trakcie różnych diet a także przy cukrzycy. Błonnik zawarty w jej ziarnach działa na nasz przewód pokarmowy jak szczotka, redukuje też w organiźmie poziom cholesterolu i glukozy. Najczęściej spotykane są odmiany o brązowozielonych ziarnach, mających wyrazisty smak. Odmiany o żółtych czy czerwonych ziarnach są delikatniejsze. Soczewicę należy przechowywać w suchym i chłodnym miejscu. Przed przygotowaniem ziarna należy przebrać, przepłukać a później gotować ok. 20 min.. Moczenie nie jest konieczne. Soli się potrawę po ugotowaniu, tak jak fasolę, ponieważ od soli skórka okrywająca nasiona nie mięknie. Jeśli długo przechowujemy soczewicę, jej ziarna mogą zmienić kolor i wyblaknąć, ale to nie zmienia jej wartości odżywczych i smakowych.